– Πώς οριοθετείται το εθνικό συμφέρον από τον πρώτο έλληνα κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια και τις συνακόλουθες ελληνικές κυβερνήσεις έως την σύγκαιρη εποχή;
– Ποιοι ήταν οι στόχοι, ποια τα μέσα και ποιες οι εναλλακτικές πολιτικοστρατηγικές επιλογές της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας για την προαγωγή του αξονικού εθνικού συμφέροντος του ελληνικού κράτους;
– Ποια ήταν τα αποτελέσματα των πολιτικοστρατηγικών δράσεων του ελληνικού κράτους στη διαχείριση των μείζονων εθνικών ζητημάτων του ελληνισμού;

Τα ανωτέρω ερωτήματα συνιστούν την κεντρική προβληματική της παρούσας μελέτης, η οποία περιστρέφεται γύρω από μια σειρά αξονικών μεταβλητών της νεότερης και σύγχρονης ελληνικής ιστορίας με γνώμονα τη διερεύνηση της ύπαρξης ή μη μιας συγκροτημένης πρότασης εθνικής στρατηγικής από την εκάστοτε ελληνική πολιτική ηγεσίας μακροϊστορικά.

Ειδικότερα ως μεταβλητές έρευνας τίθενται οι εξής χαρακτηριστικές υποθέσεις εργασίας:

Η μετάλλαξη της εθνικής ιδεολογίας από κοσμοσυστημική σε κρατική κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης (1821-1827).
Η γεωπολιτική-γεωστρατηγική σημασία της ελληνικής εδαφικής επικράτειας τόσο για τις στρατηγικές των εκάστοτε μεγάλων δυνάμεων της εποχής όσο και για την ελληνική υψηλή στρατηγική.
Ο υψηλός βαθμός τρωτότητας του συμφέροντος επιβίωσης του ελλαδικού κράτους.
Η εξαρτησιακή λογική της ελληνικής υψηλής στρατηγικής.

Υπό αυτό το πλαίσιο αντικειμενικός στόχος του βιβλίου είναι μέσα από μια αξιολογικά ουδέτερη περιγραφή του ιστορικοπολιτικού πλαισίου, από τις απαρχές συγκρότησης του νεοελληνικού κράτους μέχρι και το 2004, να προσφέρει μία περιεκτική και ουσιώδη κατανόηση των εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων που λειτούργησαν διαμορφωτικά-προσδιοριστικά στην ελληνική υψηλή στρατηγική.