Σ' ένα μεταποκαλυπτικό κόσμο μεγαλώνουν τρία παιδιά που δεν γνώρισαν τίποτ' άλλο στη ζωή πέρα απ' την πραγματικότητα που τους περιτριγυρίζει. Το παρελθόν, ο όμορφος κόσμος που άφησαν πίσω οι παλιοί, εξακολουθεί να επιβιώνει μόνο μέσα από τις ιστορίες των ηλικιωμένων ανθρώπων στον παραθαλάσσιο οικισμό τους και στις εικόνες στα βιβλία.
«Τα παιδιά ακούνε τις ιστορίες των παλιών και λίγο λυπούνται και λίγο ζηλεύουν, αφού τώρα πια όλα είναι μονότονα. Τα χρώματα είναι λιγοστά: το καφέ της άμμου, το γκρίζο της θάλασσας, που κοχλάζει ασταμάτητα κάτω από τον καυτό ήλιο, και το λευκό του ουρανού, που στο παρελθόν ήταν γαλάζιο...»
Οι τρεις τους, ο Μόνγκο, η Νούι και ο Γιάννης είναι αχώριστοι. Και αν και είναι ακόμη παιδιά είναι αποφασισμένα να κάνουν τα πάντα για να κάνουν τη δική τους ζωή όσο και των γύρω τους καλύτερη. Πώς να το κάνουν όμως αυτό; Δεν έχουν ιδέα. Μέχρι που μια μέρα το κορίτσι της παρέας έρχεται και τους λέει ότι είχε μόλις δει κάτι ασυνήθιστο, κάτι πράσινο. Χρειάζεται τη βοήθειά τους για να ανακαλύψει τι ακριβώς ήταν αυτό.
Κι έτσι η μικρή τους περιπέτεια αρχίζει. Μια περιπέτεια που στο τέλος της ελπίζουν ότι θα μπορέσει να τους χαρίσει αυτό που όλοι επιζητούν: ένα καλύτερο αύριο.
Αυτή είναι μια ιστορία για την πραγματική φιλία, για το θάρρος και για την καλοσύνη που θα συγκινήσει μικρούς και μεγάλους. Αλλά είναι και μια προειδοποίηση για το τι θα συμβεί αν δεν αλλάξουμε τους τρόπους μας και συνεχίσουμε να πληγώνουμε τη γη.