Σε έναν επαρχιακό σιδηροδρομικό σταθμό στην Ιταλία του 1945 διαδραματίζεται η υπόθεση του θεατρικού "Η βαλίτσα των διασταυρούμενων πεπρωμένων", έργο το οποίο απευθύνεται σε παιδιά. Ο Alessandro Izzi μέσα από την ιστορία ενός παιδιού εν διωγμώ, προσεγγίζει - με την απαραίτητη για την ηλικία των μικρών θεατών ευαισθησία - τα όσα βίωσαν τα θύματα του ναζισμού και του φασισμού, χρησιμοποιώντας ένα εύρημα που θυμίζει παραμύθι: ο αθώος, εύθραυστος αχθοφόρος Άντζελο, αν και αναλφάβητος διαθέτει το μοναδικό χάρισμα να καταλαβαίνει τα «βαλιτσέζικα», τη γλώσσα που μιλούν οι βαλίτσες, οι οποίες μεταφέρουν τις μαρτυρίες των εκτοπισμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του έργου είναι οι αρκετά εκτενείς σκηνικές οδηγίες, οι οποίες δεν εξαντλούνται απλώς στον χρηστικό τους ρόλο, αλλά - καθώς περιγράφουν τη συμπεριφορά και τη στάση των χαρακτήρων - διακρίνονται για τη «λογοτεχνική» τους ποιότητα· γι’ αυτό και Η βαλίτσα των διασταυρούμενων πεπρωμένων έχει χαρακτηριστεί από την κριτική ως «ένα θεατρικό έργο το οποίο μπορεί να θεωρηθεί επίσης ένα απολαυστικό αφήγημα».