Ο Βάιος γνωρίζει την Αλεξάνδρα και μια ρομαντική ιστορία αγάπης ξεκινά.
Ή μάλλον μια ιστορία κακοποίησης, στην οποία ο Βάιος είναι το θύμα και η Αλεξάνδρα ο θύτης.
«Το κουκούλι» στην ουσία του αποτελεί ένα ψυχογράφημα και περιγράφει πώς ένας άνθρωπος μπορεί να βρεθεί σταδιακά σε συνθήκες κακοποίησης, ενώ παράλληλα ξεδιπλώνει όλα εκείνα τα βήματα, που οδηγούν από την απόλυτη άρνηση και μη αποδοχή της πραγματικότητας, στη συνειδητοποίηση, την αντίδραση… και ίσως τη λύτρωση;
…
«Μα ο πόνος που ένιωθε για τη σφαλιάρα δε θα έγιανε ποτέ. Την είχε ρωτήσει γιατί τον χτύπησε και τα μάτια του είχαν γεμίσει δάκρυα από το σοκ και τη στεναχώρια που έκαψε τα σωθικά του. Κι αυτή τον είχε κοιτάξει με ειρωνικό χαμόγελο, που διαπέρασε τα κόκκαλά του και τον έκανε να ανατριχιάσει. Πρώτη φορά που του φαινόταν άσχημη».
…
«Εκεί στην καρέκλα. Άδειος και βαρύς ταυτόχρονα. Σαν φτενό σκιάχτρο που του ’χαν φορτώσει σακούλια με πέτρες. Μόνος του σ’ ένα χωράφι να διώχνει τους απειλητικούς επισκέπτες. Να προσποιείται τον δυνατό άνθρωπο που υπερασπίζεται τη γη του. Ήταν χρήσιμος γι’ αυτό που παρίστανε. Όχι γι’ αυτό που ήταν, αναλογίστηκε. Η Αλεξάνδρα τον είχε κάνει σκιάχτρο. Ή ήταν από πάντα και δεν το γνώριζε νωρίτερα».