Διηγήματα

Ένας πίνακας που βαρέθηκε να κοιτά.
Μια προσευχή, εφιάλτης.
Ένας καφές με κρίση ταυτότητας.
Μία απόφαση που δεν πάρθηκε ποτέ.
Ένας καθρέφτης, έρωτας.
Μια λέσχη ποίησης με απρόοπτη κατάληξη.
Ένας παραδόπιστος νταής.
Μια ραπτομηχανή που ράβει τον χρόνο.
Ένας ανέστιος εκδότης.
Μία δερμάτινη τιμωρός.
Ένας μπάτσος που διψάει για ελευθερία.
Μία Γη χωρίς μέλισσες.
Αυτές και μερικές ακόμη ιστορίες. Είκοσι ιστορίες. Είκοσι ρωγμές στο καθημερινό. Μια συλλογή που κινείται ανάμεσα στο ορατό και το υπαινικτικό, στο φως που τρεμοπαίζει και στη σκιά που δεν λέει να φύγει. Όπως και η τεχνική chiaroscuro που της δανείζει τον τίτλο, τα διηγήματα αυτά γεννιούνται από την αντιπαράθεση· από την πάλη των αντιθέσεων που φωτίζουν τις πιο κρυφές γωνιές του ανθρώπινου βλέμματος.
Μνήμες, εμμονές, μικρές αποκαλύψεις κι απόπειρες λύτρωσης συνθέτουν ένα μωσαϊκό προσώπων και στιγμών, άλλοτε ρεαλιστικών, άλλοτε σχεδόν ονειρικών. Μια λογοτεχνική τελετή στην οποία ο αναγνώστης δεν καλείται να καταλάβει· μόνο να σταθεί, να νιώσει, να θυμηθεί. Παρελθόν, παρόν και μέλλον βουτούν τα πινέλα σε χρώμα και δημιουργούν τον πιο παράδοξο πίνακα. Αυτόν, της ζωής. Γυναίκες και άντρες που κρατούν τη ζωή στα χέρια τους και την απλώνουν σαν σεντόνι σε ταράτσες και πεζούλια. Μητέρες, κόρες, φίλες, ερωμένες, γιοί και πατεράδες, σύντροφοι και χαμένες ψυχές, που αναζητούν το φως σε φτηνούς καθρέφτες και φωτογραφίες σε ασημένιες κορνίζες. Μια αφήγηση πυκνή, συγκινητική, εμποτισμένη με αγάπη -πάντα με αγάπη, που ενίοτε ακουμπά το μίσος.