Γεμάτος από καμικάζι, χαρούμενους κομπιναδόρους, ατίθασους μαθητές και μια παλέτα από αντίστοιχους τύπους να ισορροπούν μεταξύ κωμωδίας και δράματος, ο Νέος εμπορικός κινηματογράφος της δεκαετίας του 1980 υπήρξε ίσως η πιο «ηχηρή» απάντηση στο προσωρινό τέλμα, στο οποίο είχε προηγουμένως περιέλθει η εμπορική κινηματογραφική παραγωγή. Με μεγάλες φιλοδοξίες και περίσσια αισιοδοξία, παραγωγοί και σκηνοθέτες εργάστηκαν για την επιστροφή του κινηματογραφικού κοινού στις αίθουσες σε μια κρίσιμη κοινωνικοπολιτική συγκυρία με αντίστοιχες μεταβολές και στον ψυχαγωγικό χάρτη. Ο πλέον έκδηλος πολιτικός εμβολιασμός της κινηματογραφικής αφήγησης, η αγωνία για την επίτευξη μιας «ιστορίας επιτυχίας», η κοινωνική κινητικότητα σχολιάζονται, έστω και επιδερμικά, και αναπαρίστανται έγχρωμα, εκκωφαντικά και πέραν του δέοντος δραματικά ή κωμικά σε φιλμ με σημαντικούς παλαιότερους, αλλά και νέους, ηθοποιούς. Έχοντας όμως να αντιμετωπίσει τις ποικίλες κακοδαιμονίες που του κληροδότησε ο Παλαιός Ελληνικός Κινηματογράφος, ο εμπορικός κινηματογράφος της δεκαετίας του 1980 κλήθηκε σύντομα να αντιμετωπίσει πολλαπλά μέτωπα -από την επαγγελματική κριτική μέχρι και την νεοαφιχθείσα βιντεοσυσκευή- για να αρχίσει να υποχωρεί σταδιακά και να εξαφανισθεί μέχρι το 1990. Τελικά, πόσο απατηλή ήταν η νέα εμπορική «φούσκα»; Και γιατί οι κινηματογραφικές ταινίες της συνεχίζουν να προγραμματίζονται στην ελληνική κρατική, ιδιωτική και συνδρομητική τηλεόραση; Το παρόν βιβλίο θα παρουσιάσει κριτικά τον Νέο εμπορικό κινηματογράφο της δεκαετίας του 1980 με έμφαση στα είδη και στις θεματικές του εντός του πλαισίου παραγωγής και κριτικής υποδοχής του, ενώ θα επιχειρήσει να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα∙ πρόκειται για απαντήσεις που συνδέονται νοσταλγικά με τις ζωές των θεατών, με την ίδια την καθημερινότητά μας.