Κάποτε η Γη καταλαμβάνεται από μια εξωγήινη φυλή τεχνοκρατών, οι οποίοι
υποστηρίζουν πως είναι “οι ειδικοί της ζωής” στο σύμπαν.
Μετατρέπουν την επιφάνεια του πλανήτη σε έναν απέραντο Παγετώνα για να
συντηρούν την ψυχρή λογική τους ανέπαφη από τα φυσικά ερεθίσματα ενός
ολοζώντανου κόσμου. Τα δέντρα και τα αγρίμια εξαφανίζονται από προσώπου
γης. Οι άνθρωποι βαφτίζονται “Σκιές” και γίνονται σκλάβοι των
αποικιοκρατών.
Ο χρόνος κυλά και οι νέες γενιές υπηκόων δεν έχουν αντικρίσει ποτέ την
φαντασμαγορική ποικιλομορφία της ζωής. Μέχρι που μια νύχτα, για κάποιον
ανεξήγητο λόγο, εμφανίζονται οι πρώτες ρωγμές στον Παγετώνα. Οι Σκιές
κοιτάζουν στο εσωτερικό τους κι αντικρίζουν το λησμονημένο, γήινο
παρελθόν. Τα όνειρα επιστρέφουν στον ύπνο τους. Η παντοκρατορία των
τεχνοκρατών κινδυνεύει από την Τήξη.
“…Κάτω απ’ τα πόδια μας, τρεχούμενα ρήγματα διαχωρίζουν ακατάπαυστα με εκκωφαντικούς κρότους, όμοιους με εκρήξεις μετεωριτών, την πέτρα από το νερό. Σαν τα κουφάρια των αρχαίων λιμνών να ανασταίνονται μαζί με τις όχθες τους, έπειτα από εκατοντάδες χρόνια γαλήνιου θανάτου.
Ομάδες υπαξιωματικών εξερευνούν καθημερινά το εσωτερικό των νεογέννητων σπηλαίων, κάτω απ’ τον Παγετώνα. Στα σπλάχνα τους ανακαλύπτουν τα νεκροταφεία του παρελθόντος. Δαντελένιες αμμουδιές. Κατεψυγμένα πράσινα βρύα πάνω σε λειασμένους απ’ το κύμα ασβεστόλιθους. Κρυσταλλωμένα πορφυρά πέταλα λουλουδιών. Ασημένια ψάρια που ιριδίζουν στο ημίφως, μαζί με τα ακίνητα μάτια τους. Παγωμένα κορμιά αίλουρων, σχεδόν ανέγγιχτα απ’ τον χρόνο. Όλα τους κείτονται κάτω απ’ τα θεμέλια της Μητρόπολης και μας φοβερίζουν με τη θριαμβευτική επιστροφή τους στην επιφάνεια…”