Περί τίνος

Με αφετηρία τον Κλήδωνα, που είναι η έκφραση της αναζήτησης του προσώπου που, ως πεπρωμένο, προσδοκάται να εκφράσει τον έρωτα, γίνεται μια πορεία. Πορεία στην οποία παίζει ρόλο ο Αλφειός, που μετέχει με τον μύθο του, επιδιώκοντας τον ανεκπλήρωτο έρωτα, αλλά και με την παρουσία του, ως ποταμός, στην ζωή των ανθρώπων, που πορεύονται και κείνοι και που ο καθένας με τον τρόπο του, ίσως και χωρίς να το θέλει, –μπορεί η ζωή να το φέρνει από μόνη της– αναζητά (ή συνδιαλέγεται) με τον έρωτα.

Κι αν τα περί έρωτος ανεκπλήρωτου και μη και συνδιαλλαγής μαζί του, ακούγονται σαν μεγάλα λόγια ή και λόγια του αέρα. Ας κρατήσουμε ότι έχουμε τα ανθρωπάκια –ακόμη και η θεά Άρτεμη και ο θεός Αλφειός μπροστά του ανθρωπάκια λογίζονται– και τον Έ(έ)ρωτα. Και για τον έρωτα ας κρατήσουμε την απάντηση που δίνει ο ίδιος ο Έρωτας μέσω του δημοτικού μας τραγουδιού:

Και ρώτησα τον Έρωτα: «Βαριά ’ναι η αγάπη;»
Κι είπε μου: «Ζώσου σίδερα και περιπλέξου βάτοι,
κι αν σε βαρούν τα σίδερα, κι αν σ’ αγκιλών’ οι βάτοι,
ν’ αναστενάξεις και να πεις: Έτσ’ είναι η αγάπη».

Σ’ αυτή την πορεία μπλέκεται κι ένας πανελλήνιος θρύλος. Ο θρύλος του γερο-Μασούρα. Η ύπαρξη πολλών εκδοχών τόσο στον μύθο του Αλφειού όσο και στα περί γερο-Μασούρα έδωσε λαβή για τις αυθαιρεσίες της «ζαβολιάς» που έχει τούτη η προσέγγιση.