Σαν τη μαγεία των Χριστουγέννων δεν υπάρχει. Γιατί;
Μα γιατί ενώνονται και συνυπάρχουν δύο κόσμοι. Ο κόσμος του πραγματικού κι ο κόσμος του φανταστικού, του μαγικού.
Πλάσματα κατεβαίνουν απ’ τους ουρανούς, όπως ο Αϊ-Βασίλης με τους τάρανδους, νεράιδες, χιονονεραϊδούλες, για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να διασκεδάσουν και να χαρούν κι άλλα πλάσματα ανεβαίνουν απ’ τα έγκατα της γης, όπως ξωτικά, καλικάντζαροι κι ένα σωρό ζημιοβοηθοί, για να χαρούν και διασκεδάσουν οι ίδιοι, κάνοντας ζημιές, σκανταλιές και πειράζοντας τους ανθρώπους.
Μερικές φορές μάλιστα, τους βάζουν σε μεγάλους μπελάδες.
Εδώ άραγε, τι να συμβαίνει απ’ όλα αυτά;
Κατέφθασαν πλάσματα απ’ τον ουρανό ή απ’ τα βάθη της γης;
Και με ποιον σκοπό; Τη διασκέδαση ή τη ζημιά και την καταστροφή;
Μμμ, ας είμαστε καλοπροαίρετοι κι όλα θα φανούν.
Πάντως, αυτό που έζησαν ο Πάτροκλος και η Ανδρομάχη, θα εύχονταν πολλοί άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι να το ζήσουν.
Σε αυτό το παραμύθι, φαίνεται όλοι να το απολαμβάνουν και να το διασκεδάζουν, γιατί η αγάπη, είναι ο μεγάλος νικητής.
Κι όταν συμβαίνει αυτό, δεν μπορεί, παρά μόνο καλό να γίνει.