Ο Jean Darot, με το ψευδώνυμο Violette Ailhaud, εξέδωσε το βιβλίο του αρχικά από τις Εκδόσεις Parole το 2006 (επανέκδοση Passiflore, 2023) και από τότε έχει πουλήσει 60.000 αντίτυπα. Το κείμενο έχει μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες και έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο (στα ελληνικά με τον τίτλο Ο θεριστής), κινούμενα σχέδια και θέατρο.

Λέει ο συγγραφέας: «Αν και τα ιστορικά γεγονότα στα οποία βασίζεται το βιβλίο είναι αληθινά, ωστόσο το έργο είναι δημιούργημα της φαντασίας μου. Μια φωνή που τρέφεται από τη θηλυκή πλευρά μου. Τη στιγμή που κυκλοφορεί ένα νέο έργο με θέμα τη γυναικεία αλληλεγγύη και γενναιοδωρία, L’enfant don, αποφάσισα να αποκαλύψω πως είμαι ο συγγραφέας του Σπορέα. Αυτές οι δύο νουβέλες, που γεννήθηκαν από μια επιθυμία να ασχοληθώ με το θέμα της καταγωγής, συνιστούν μια οικογένεια που τείνει να μεγαλώσει».

Το 1852, η Βιολέτ Αγιό είναι σε ηλικία γάμου όταν το χωριό της, στις Κάτω Άλπεις, χάνει αναπάντεχα όλους τους άνδρες του, ως επακόλουθο της καταστολής της δημοκρατικής εξέγερσης τον Δεκέμβριο του 1851. Δύο χρόνια κυλάνε μέσα στην απόλυτη απομόνωση. Οι γυναίκες δίνουν όρκο: αν ένας άνδρας έρθει στον τόπο τους, θα γίνει ο σύντροφος όλων, για να συνεχιστεί η ζωή.

«Την Πρωτομαγιά, έπειτα από πολλούς μήνες μάταιης και βασανιστικής προσμονής, η Ροζ, η κόρη του αρτοποιού, έφερε το νυφικό της. Αυτό το φόρεμα ήταν απλώς το ωραιότερο φόρεμά της, τίποτα παραπάνω. Θυμάμαι πως είχε το χρώμα της νύχτας, πως το είχα ζηλέψει. Έντυσε ένα σκιάχτρο που το έμπηξε στην άκρη του κάμπου. Θυμάμαι πως έκλαιγε από οργή. Πάνω στον γιακά του φορέματος έδεσε το ταπεινό περιδέραιο με τα κέρινα άνθη πορτοκαλιάς που η φτωχή οικογένειά της το είχε αποκτήσει με χίλιες στερήσεις. Εμείς οι υπόλοιπες δεν κάναμε τίποτα για να την εμποδίσουμε, όμως μοιραστήκαμε μαζί τα δάκρυά της μέχρι που τα μάτια μας στέρεψαν. Η Ροζ θα παντρευόταν τον Απρίλιο».