Το περιεχόμενο είναι σε μεγάλο βαθμό σχετικό με τα ενδιαφέροντα της τιμωμένης, δηλαδή τεχνικά και θεωρητικά αρχιτεκτονικά θέματα, κυρίως για την εποχή του Χαλκού, αλλά και για τη σύγχρονη εποχή.

Συνεισφέρουν οι καθηγητές Χρίστος Ντούμας για το αρχιτεκτονικό πρότυπο στην Εποχή του Χαλκού, Θεοδόσης Τάσιος για τον σχεδιασμό και την κατασκευή των αρχαίων ελληνικών δημόσιων έργων, Ναννώ Μαρινάτου για τα ιερά στη μινωική θρησκεία και Γιάννης Παπαδόπουλος για τον Μνησικλή και τα Προπύλαια στην Ακρόπολη και τις σύγχρονες περιπέτειες του μνημείου.

Σχετικά με το Ακρωτήρι Θήρας όπου η συμβολή της Κλαίρης Παλυβού είναι καθοριστική και πολυποίκιλη οι μελέτες των Αναστασίας Δεβετζή, Αγγελίας Παπαγιαννοπούλου και Γιάννη Μπίτη προβάλλουν πλευρές του οικισμού και της κοινωνίας του, ενώ η Νατάσα Αγγελοπούλου εστιάζει το ενδιαφέρον της σε κυκλαδικές περιοχές εκτός Ακρωτηρίου Θήρας, στην Πρωτοκυκλαδική Νάξο. Υπάρχουν επίσης δύο σημαντικές μελέτες κοινωνικής ανθρωπολογίας (Αλεξάνδρα Μπακαλάκη, Δήμητρα Ντούσκου).

Ιδιαίτερα πρέπει να αναφερθούν οι συμβολές των φοιτητών της Σχολής Αρχιτεκτόνων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης οι οποίοι πήραν μέρος στο ερευνητικό πρόγραμμα για τη νήσο Θηρασία που σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε από την Κλαίρη Παλυβού και την Ίρις Τζαχίλη (Δανιήλ, Ριτζούλη, Αθανασίου, Πατρίκα, Νάση, Μολίδα, Γκουλιοπούλου, Τούρτας, Ζαχαράτος). Είναι μία γενιά φοιτητών που σχεδόν για τρία χρόνια έζησαν στη Θηρασία με πάθος, πλησιάζοντας το ανθρώπινο τοπίο και μαθαίνοντας το χώρο επί τόπου, με το σώμα και την ψυχή τους, σαν μοναδική εμπειρία άμεσης γνώσης και ζωής. Αυτή προσπάθησαν να περάσουν στις μελέτες τους στον τόμο και ίσως διακρίνεται ανάμεσα από τις γραμμές.

Οι συμβολές είναι χαρακτηριστικές των επιστημονικών ενδιαφερόντων μίας περιόδου σε μετάβαση όπου η αυστηρή επιστημονική ανάπτυξη μπολιάζεται με στοιχεία και μεθόδους άλλων επιστημονικών κλάδων. Επιπλέον η μελέτη του απώτερου και πρόσφατου παρελθόντος παίρνει μία μορφή κοινωνικοποιημένη όπου αξίες όπως η προσοχή στην αναστήλωση, στην ανάδειξη, η βιωμένη ιστορία, το ανθρωπογενές τοπίο, οι κοινωνικές αλλαγές και η καταγωγή τους αναδύονται αυτονόητα και καταλαμβάνουν συνεχώς και σημαντικότερη θέση.