Ο Άρτσυ γεννιέται μια χειμωνιάτικη νύχτα, μαζί με τα πέντε αδέλφια του· ο σύντροφος της μάνας τους σκοτώθηκε κι εκείνη αναγκάζεται να μεγαλώσει μόνη τα μικρά κουνάβια της. Εδώ τα ζώα μιλούν, χρησιμοποιούν πιάτα, μαχαιροπίρουνα, τραπέζια, κρεβάτια, ανάβουν φωτιές, ο κόσμος τους είναι σκληρός και αδίστακτος, όπως εξάλλου και η φύση, ο αγώνας τους είναι αγώνας επιβίωσης. Υποκινούνται από την ανάγκη και το ένστικτο, ο ισχυρότερος κυριαρχεί και ο χαμένος πρέπει να τα βγάλει πέρα όπως μπορεί. Η μάνα, βλέποντας ότι ο Άρτσυ είναι αδύναμος, τον ανταλλάσσει για μιάμιση κότα. Το νέο του αφεντικό ονομάζεται Σόλομον κι είναι μια γριά αλεπού, που ζει με τα μυστικά της στην κορυφή ενός λόφου. Ο Σόλομον δεν είναι σαν τα άλλα ζώα. Ξέρει να διαβάζει, να γράφει και, κυρίως, να σκέφτεται. Σύντομα, ο Άρτσυ από σκλάβος γίνεται μαθητής του. Ο Σόλομον θα του διδάξει γραφή και ανάγνωση, θα τον μυήσει στο μυστήριο του θανάτου και της ύπαρξης του Θεού. Η πολύτιμη παρακαταθήκη του θα συνοδεύει τον Άρτσυ καθώς εξερευνά το δάσος και έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή όψη της ζωής και τον αρχέγονο νόμο περί επικράτησης του ισχυρού. Είναι όμως η γνώση αυτή θησαυρός ή κατάρα; Με τις Ηλίθιες προθέσεις μου ο Τζαννόνι ακροβατεί μεταξύ περιπέτειας και φιλοσοφίας και στήνει μια συναρπαστική αλληγορία για την ανθρώπινη φύση, για την επιβίωση και τη δύναμη της επιθυμίας, αλλά και για την ύπαρξη πέρα από την ανθρώπινη διάσταση.