Τα Ιουλιανά του καλοκαιριού του 1965, µετά την εξώθηση σε παραίτηση από την πρωθυπουργία του Γεωργίου Παπανδρέου από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ και την οργάνωση της Αποστασίας, αποτέλεσαν τη µεγαλύτερη κοινωνική έκρηξη της µετεµφυλιακής Ελλάδας και ένα από τα σηµαντικότερα συγκρουσιακά επεισόδια της νεότερης ελληνικής κοινωνίας, έχοντας χαρακτηριστεί ως ο «ελληνικός Μάης».

Το βιβλίο επιχειρεί, αφενός, να προχωρήσει σε µια συνολική ανάλυση των Ιουλιανών, εστιάζοντας στα υποκείµενα που κινητοποίησε, στις δράσεις τους, τον διεκδικητικό τους λόγο και στους παράγοντες που προσδιόρισαν τη δυναµική της διαµαρτυρίας. Αφετέρου, να µελετήσει την πρόσληψη των συµβάντων από την ελληνική Αριστερά, ερµηνεύοντας τις στάσεις των πολιτικών φορέων κατά τη διάρκεια των Ιουλιανών και αποτιµώντας την επίδρασή τους στους µετασχηµατισµούς του χώρου.

Με βασικά εργαλεία το εννοιολογικό και µεθοδολογικό οπλοστάσιο του πεδίου της πολιτικής κοινωνιολογίας και την ιστορική έρευνα σε, ανεκµετάλλευτες µέχρι σήµερα, πρωτογενείς και αρχειακές πηγές, αποδίδεται η συνολική ακτινογράφηση των Ιουλιανών και τα πολιτικά τους αποτελέσµατα στον χώρο της ελληνικής Αριστεράς.