Σεπτέµβριος 1925, µεσοπόλεµος. Κυνηγηµένη από χωροφύλακες, η συµµορία ληστών του Μάρκου Μπόµποτα, από τις τελευταίες που έχουν αποµείνει, βρίσκει καταφύγιο στο µοναστήρι της Παναγίας Πελεκητής. Μετά από αψιµαχία µε τον ηγούµενο υποχωρεί προς τα ορεινά Άγραφα για να γλιτώσει. Στο ταξίδι αυτό προς τη λύτρωση οι ληστές σπέρνουν αλόγιστα τον θάνατο. Παράλληλα τους καταδιώκει και το Τάγµα Κυνηγών που έχει ορίσει η κυβέρνηση Πάγκαλου για την πάταξη της ληστοκρατίας, το οποίο κυρίως πλιατσικολογεί και εκφοβίζει τα γύρω χωριά. Ο νέος νόµος που προβλέπει ότι κάθε ληστής που παραδίδει κεφάλι ληστή αποκτά αµνηστία περιπλέκει δραµατικά τις καταστάσεις.

Το ίδιο διάστηµα ένα σαρακατσάνικο τσελιγκάτο ακολουθεί αντίθετη πορεία, και από τα ορεινά Άγραφα κατεβαίνει προς τον κάµπο να ξεχειµωνιάσει, εκδιωγµένο από τους τσιφλικάδες που θεωρούν ότι οι νοµάδες καταπατούν τη γη τους. Στο δικό τους ταξίδι προς τη λύτρωση αντιλαµβάνονται ότι οι παλιοί σύµµαχοι έχουν γίνει πλέον εχθροί.

Η συνάντηση των ληστών µε το τσελιγκάτο θα αλλάξει τη ζωή όλων και θα τους υποχρεώσει να αντιµετωπίσουν την κοινή τους µοίρα: απόβλητοι, στο περιθώριο µιας κοινωνίας που πλέον δεν τους έχει ανάγκη.

Με φόντο τη χιονισµένη Καράβα και έναν κόσµο ξεχασµένο προ πολλού, ο Γιάννης Μόσχος στήνει ένα περιπετειώδες µυθιστόρηµα που το διαβάζουµε µε κοµµένη την ανάσα από την πρώτη σελίδα ως την τελευταία.