Σε μια σερβική κωμόπολη της Βοϊβοντίνας ένας νεαρός, χαρισματικός μοναχός έρχεται να αντικαταστήσει τον παλαιό διάκονο που εγκαταλείπει τώρα τη γραφική εκκλησία της Θεοτόκου με την ξεχωριστή εκκλησιαστική χορωδία. Αφοσιωμένος στην ιερή αποστολή του θα διακονήσει και θα εμπνεύσει του ενορίτες του, ανάμεσά τους και την ευλαβή και ασκητική Άννα Νεντίτσεβα, για την οποία μουσική και Εκκλησία συνοστεώνουν τη ζωή. Μέσα από τη συνάφεια και τη συνεργασία στον ναό και τη χορωδία, θα αναπτυχθεί μεταξύ των δύο νέων ένας εναργής πνευματικός και ψυχικός δεσμός, που, όμως θα προσλάβει στην πορεία ένα ερωτικό περιεχόμενο άνδρα-γυναίκας. Το έργο πραγματεύεται τον θείο και τον ανθρώπινο έρωτα, τον μοναχικό βίο και τη δοκιμασία, αλλά και την τέχνη και τη μουσική. Ψηλαφίζει την αγάπη στις διαφορετικές της υποστάσεις, παρακολουθώντας ψυχογραφικά τις συναισθηματικές αναταράξεις και, κυρίως, τις συνειδησιακές διεργασίες των δύο προσώπων, ιδιαίτερα στο φως της μοναχικής άσκησης και της εκκλησιαστικής ζωής· τον εσωτερικό διάλογο και τις περιπλοκές στον μικρόκοσμο της καρδιάς, αλλά και στον μικρόκοσμο της επαρχιακής κοινωνίας.