LACRIMAE RERUM

Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt:
Τα δάκρυα για τα πράγματα, για τις καταστάσεις εκείνες δηλαδή, που φέρουν στο νου του ανθρώπου τη θνητότητα, όπως τα δάκρυα του Αινεία, αντικρίζοντας τους νεκρούς συντρόφους του.
Η δεύτερη, κατά λέξη, ερμηνεία της έκφρασης lacrimae rerum, τα δάκρυα των πραγμάτων, θεωρείται ατυχής, αλλά προσεγγίζει με συμπάθεια τη μοίρα των αντικειμένων, την ανέκφραστη ομορφιά τους, τη λυρική τους υπόσταση.
Τα πράγματα κουβαλούν την ιστορία τους, συνηθισμένη ή ιδιαίτερη, μελαγχολική και μερικές φορές ένδοξη, με μέλλον, συχνά, ταυτόσημο της φθοράς και της απαξίωσης. Στριμωγμένα στην αποθήκη του παλαιοπωλείου, στη σοφίτα του σπιτιού, πεταμένα στο πεζοδρόμιο, δίπλα στον κάδο της ανακύκλωσης, σπασμένα, ταλαιπωρημένα, περιφρονημένα, τέλος σκληρό των πραγμάτων που μας συντροφεύουν στη ζωή μας, έπιπλα, έργα τέχνης, καθρέφτες, μουσικά ή επιστημονικά όργανα, βιβλία, παιχνίδια, δίσκοι, φωτογραφίες, σερβίτσια, χαλιά, κουρτίνες, ρούχα.
Εκτός από τις περιπτώσεις, που κάποια χέρια θα περιμαζέψουν στοργικά ένα αντικείμενο εκτιμώντας τις ιδέες τα συναισθήματα και τον κόπο αυτού που το δημιούργησε, ώστε, στη συνέχεια, να βρεθεί ξανά σε ένα σπίτι, σε μια συλλογή ή σε ένα μουσείο, όπου ένας παθιασμένος λάτρης θα το φροντίσει, θα το συντηρήσει και θα το καταχωρίσει, χαρίζοντάς του έτσι, ένα διαβατήριο για να διανύσει μαζί του τον μέλλοντα χρόνο.
Εάν όμως αυτό δεν συμβεί, τότε, ναι, κλαίνε, ακόμη και τα πράγματα.