Σύμφωνα με τον Αισχύλο, Ερινύα και Κατάρα είναι ένα και το αυτό, αφού και η Κατάρα έχει όμοια με τις Ερινύες ολέθρια συμπεριφορά. Ο Αισχύλος στην τραγωδία του Ευμενίδες μας παρέχει πληροφορίες για την γέννηση, την αποστολή και την αναλγησία των Ερινύων. Οι υποχθόνιες αυτές θεότητες προορισμό είχαν να παρακολουθούν άγρυπνα την τήρηση των θεμελιωδών νόμων της κοινωνίας, της οικογένειας, της ανθρώπινης ζωής. Υπήρχαν για να τιμωρούν αυτούς που παρέβαιναν τους θεϊκούς κανόνες της, καθώς και αυτούς που διέπρατταν φόνο. Με τα ονόματά τους η μυθολογία μάς έχει γνωρίσει τρεις Ερινύες. Την Μέγαιρα, την Αληκτώ, την Τισιφόνη. Η πρώτη είναι η προσωποποίηση του μίσους και η δεύτερη της ασίγαστης οργής. Η Τισιφόνη, τέλος, είναι αυτή που εκδικείται τον φόνο και έτσι σφραγίζει τελεσίδικα την αποστολή και των τριών. Γιατί, όπως ομολογεί μία από αυτές,
«…σα σπρώξει η τύχη τους ανθρώπους
κι ανόσια πράξουν φονικά,
τους κυνηγάω αδιάκοπα, ώσπου μέσα
στον Άδη μπαίνουν. Μα και πεθαμένοι
ολότελα δεν έχουνε γλυτώσει».
(Αισχ. Ευμενίδες, στ. 336-340, μτφρ. Τ. Ρούσσος, εκδ. Κάκτος).