Άνθρωποι που αναγκάζονται ν’ αφήσουν τον τόπο τους με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Άνθρωποι που με κίνδυνο της ζωής τους διασχίζουν το Αιγαίο για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, τη βία ή τη φτώχεια.

Για πολλούς, πρώτος σταθμός ήταν η Χίος. Τι βρήκαν όταν έφτασαν εκεί; Τι ένιωσαν; Πώς τους αντιμετώπισαν οι Χιώτες, βλέποντας το νησί τους ν’ αλλάζει όψη από μέρα σε μέρα;

Επίκεντρο του βιβλίου είναι το 2015, τότε που ο ντόπιοι, με νωπές ακόμα τις θύμησες των παππούδων τους από την προσφυγιά του ’22, έτρεξαν με πρωτοφανή αυταπάρνηση να συμπαρασταθούν στους καραβοτσακισμένους ξένους. Μαρτυρίες πριν και μετά από αυτή τη χρονιά-ορόσημο. Ιστορίες αλληλεγγύης που, με την πάροδο του χρόνου και με την αλλαγή των διεθνών συνθηκών, μετατρέπονται κάποιες φορές σε εκδηλώσεις απόρριψης.

Αυτό που αναδύεται είναι η ανθρώπινη διάσταση ενός σύνθετου μωσαϊκού από φωτογραφίες, ημερολόγια, σκίτσα, ρεπορτάζ, επιστημονικά άρθρα· κυρίως όμως από τις αφηγήσεις των ίδιων των πρωταγωνιστών, είτε αυτοί λέγονται πρόσφυγες-μετανάστες, είτε ντόπιοι, είτε ξένοι εθελοντές.

Μια γνωριμία με την Ιστορία, με τον Άλλον, με τον Εαυτό μας – μια γνωριμία με πολλά αναπάντητα ερωτήματα.