Η φωνή της σιωπής Εκδόσεις Κίχλη Βιβλιοπωλείο Λεμόνι

Διαθέσιμο

*Αποστολή σε 2-4 εργάσιμες μέρες

Αρχική τιμή: 25,00 €
Τιμή Λεμόνι: 22,50 €

H τελική τιμή συμπεριλαμβάνει ΦΠΑ.

*Ενδέχεται κάποια βιβλία που δεν είναι σε απόθεμα στο βιβλιοπωλείο να προκύψουν ως εξαντλημένα στον εκδότη τους, στην περίπτωση αυτή θα λάβετε ενημέρωση εντός 2 ημερών

Η φωνή της σιωπής

Ποιήματα 1966-2010

Συγγραφή: · Αργύρης Χιόνης
Αργύρης Χιόνης

Chiónis, Argýris
Ο Αργύρης Χιόνης (1943-2011) γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε είκοσι χρόνια σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης (Άμστερνταμ, Βρυξέλλες), δουλεύοντας την περίοδο 1982-1992 ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι που τα εγκατέλειψε όλα για χάρη της ποίησης και της γεωργίας και εγκαταστάθηκε στο Θροφαρί Κορινθίας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966, με την ποιητική συλλογή "Απόπειρες φωτός" (εκδ. "Δωδεκάτη Ώρα"). Ακολούθησαν τα ποιητικά βιβλία: "Σχήματα απουσίας" ("Αρίων", 1973, αγγλική και ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. Tor/Amsterdam, 1971), "Μεταμορφώσεις" ("Μπουκουμάνης, 1974, ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. De Beuk/Amsterdam, 1976, μαζί με ποιήματα από τη συλλογή "Τύποι ήλων"), "Τύποι ήλων" ("Εγνατία-Τραμ", 1978), "Λεκτικά τοπία" ("Καστανιώτης", 1983), "Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη" ("Υάκινθος", 1986), "Εσωτικά τοπία" ("Νεφέλη", 1991, 1η ανατύπωση: 1999), "Ο ακίνητος δρομέας" ("Νεφέλη", 1996, 1η ανατύπωση: 2000), "Ιδεογράμματα" ("Τα τραμάκια", 1997), "Τότε που η σιωπή τραγούδησε" ("Νεφέλη", 2000), "Στο υπόγειο" ("Νεφέλη", 2004), "Ό,τι περιγράφω με περιγράφει" (Γαβριηλίδης, 2010). Το 2006 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των δέκα πρώτων ποιητικών του συλλογών, με τίτλο "Η φωνή της σιωπής: ποιήματα 1966-2000" ("Νεφέλη"). Μετά το 1981 ασχολήθηκε παράλληλα, με την πεζογραφία, με αφηγήματα για μεγάλους, παιδιά και νέους, όπως "Ιστορίες μιας παλιάς εποχής που δεν ήρθε ακόμα" ("Αιγόκερως", 1981), "Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς" ("Πατάκης", 1995), "Τρία μαγικά παραμύθια" ("Πατάκης", 1998), "Όντα και μη όντα" ("Γαβριηλίδης", 2006) και "Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες" ("Κίχλη", 2008, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, εξ' ημισείας με τον Τόλη Νικηφόρου). Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση, μεταφράζοντας έργα των Οκτάβιο Πας ("Ποιήματα", 1981), Ράσελ Έντσον ("Όταν το ταβάνι κλαίει", 1986), Τζέιν Όστεν ("Περηφάνια και προκατάληψη", 1997), Ρομπέρτο Γιάρος ("Κατακόρυφη ποίηση", 1997) και Ανρί Μισώ ("Με το αγκίστρι στην καρδιά: μια επιλογή από το έργο του", 2003). Έφυγε από τη ζωή απροσδόκητα το απόγευμα των Χριστουγέννων του 2011, από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 68 ετών, στο Θροφαρί Κορινθίας, όπου ζούσε επί είκοσι χρόνια. (φωτογραφία: Νίκος Κοκκαλιάς/ "Η Καθημερινή")

Έκδοση: Φεβρουάριος 2025 από "Κίχλη"
Σελ.:792 Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 978-618-5461-91-1

Θέμα: "Νεοελληνική ποίηση"

Περιγραφή
Άλλοι τίτλοι από Αργύρης Χιόνης
Αργύρης Χιόνης

Chiónis, Argýris
Ο Αργύρης Χιόνης (1943-2011) γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε είκοσι χρόνια σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης (Άμστερνταμ, Βρυξέλλες), δουλεύοντας την περίοδο 1982-1992 ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι που τα εγκατέλειψε όλα για χάρη της ποίησης και της γεωργίας και εγκαταστάθηκε στο Θροφαρί Κορινθίας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966, με την ποιητική συλλογή "Απόπειρες φωτός" (εκδ. "Δωδεκάτη Ώρα"). Ακολούθησαν τα ποιητικά βιβλία: "Σχήματα απουσίας" ("Αρίων", 1973, αγγλική και ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. Tor/Amsterdam, 1971), "Μεταμορφώσεις" ("Μπουκουμάνης, 1974, ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. De Beuk/Amsterdam, 1976, μαζί με ποιήματα από τη συλλογή "Τύποι ήλων"), "Τύποι ήλων" ("Εγνατία-Τραμ", 1978), "Λεκτικά τοπία" ("Καστανιώτης", 1983), "Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη" ("Υάκινθος", 1986), "Εσωτικά τοπία" ("Νεφέλη", 1991, 1η ανατύπωση: 1999), "Ο ακίνητος δρομέας" ("Νεφέλη", 1996, 1η ανατύπωση: 2000), "Ιδεογράμματα" ("Τα τραμάκια", 1997), "Τότε που η σιωπή τραγούδησε" ("Νεφέλη", 2000), "Στο υπόγειο" ("Νεφέλη", 2004), "Ό,τι περιγράφω με περιγράφει" (Γαβριηλίδης, 2010). Το 2006 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των δέκα πρώτων ποιητικών του συλλογών, με τίτλο "Η φωνή της σιωπής: ποιήματα 1966-2000" ("Νεφέλη"). Μετά το 1981 ασχολήθηκε παράλληλα, με την πεζογραφία, με αφηγήματα για μεγάλους, παιδιά και νέους, όπως "Ιστορίες μιας παλιάς εποχής που δεν ήρθε ακόμα" ("Αιγόκερως", 1981), "Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς" ("Πατάκης", 1995), "Τρία μαγικά παραμύθια" ("Πατάκης", 1998), "Όντα και μη όντα" ("Γαβριηλίδης", 2006) και "Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες" ("Κίχλη", 2008, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, εξ' ημισείας με τον Τόλη Νικηφόρου). Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση, μεταφράζοντας έργα των Οκτάβιο Πας ("Ποιήματα", 1981), Ράσελ Έντσον ("Όταν το ταβάνι κλαίει", 1986), Τζέιν Όστεν ("Περηφάνια και προκατάληψη", 1997), Ρομπέρτο Γιάρος ("Κατακόρυφη ποίηση", 1997) και Ανρί Μισώ ("Με το αγκίστρι στην καρδιά: μια επιλογή από το έργο του", 2003). Έφυγε από τη ζωή απροσδόκητα το απόγευμα των Χριστουγέννων του 2011, από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 68 ετών, στο Θροφαρί Κορινθίας, όπου ζούσε επί είκοσι χρόνια. (φωτογραφία: Νίκος Κοκκαλιάς/ "Η Καθημερινή")

Η ΠΑΡΟΥΣΑ νέα συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Αργύρη Χιόνη από την Κίχλη περιλαμβάνει την έκδοση με τον τίτλο Η φωνή της σιωπής. Ποιήματα 1966-2000 (Αθήνα 2006), που είχε επιμεληθεί ο ίδιος ο ποιητής, επιπλέον τις συλλογές, Στο υπόγειο (Αθήνα 2004) και Ό,τι περιγράφω με περιγράφει. Ποίηση δωματίου (Αθήνα 2010), καθώς και εκδοτικό σημείωμα.

«Αν πρέπει να διατυπώσω με δυο λέξεις τί πρωτόγνωρο ή ασυνήθιστο έχει φέρει ο Χιόνης στο νεότερο ποιητικό τοπίο, θα έλεγα: παραλλαγές πάνω στην ίδια σκέψη. Του αρέσει να πιάνει ένα θέμα, να το γυροφέρνει από δω κι από κει, να παίζει μαζί του –ναι, να παίζει· ποιος είπε ότι η ποίηση πρέπει νά ’ναι, σώνει και καλά, σοβαρή κι αγέλαστη;–, να το στήνει όρθιο, πλάγια, ανάποδα, ώσπου να δει πόσες όψεις μπορεί να πάρει. Εκεί ο αναγνώστης χαίρεται το πλάτος αυτής της φαντασίας.»
Αλέξης Πολίτης, Διαβάζοντας ποίηση
*
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΝΟΥΝ ΑΡΟΥΡΑΙΟΙ

Θά ’ρθει μιὰ μέρα ποὺ οἱ ἄνθρωποι θά ’χουν ἀνασάνει ὅλο τ’ ὀξυγόνο, θά ’χουνε φάει ὅλους τοὺς καρποὺς τῆς γῆς, θά ’χουνε δεῖ ὅλο τὸ φῶς. Θὰ σκάψουν τότε μεγάλες στοὲς μὲς στὸ χῶμα καὶ θὰ οἰκοδομήσουν ὑποχθόνιες πολιτεῖες. Ἐκεῖ, σερνάμενοι καὶ τυφλοί, θὰ γεννιόνται καὶ θὰ πεθαίνουν μὲς στὸν τάφο τους. Ἡ ἐποχὴ αὐτὴ θὰ ὀνομαστεῖ Ἐποχὴ τοῦ Ἀρουραίου Ἀνθρώπου ἢ τοῦ Ἄχθεος Ἀρούρης.
Λεκτικὰ τοπία, 1983

ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΩ ΔΑΣΗ, φυσικὰ φαινόμενα, ἐποχές· ἀποστηθίζω ζῶα: πουλιὰ καὶ ψάρια κι ἑρπετά, θηρία καὶ θαλάσσια κήτη... Ἐδῶ ποὺ κείτομαι, σ’ αὐτὴ τὴν κοίτη, ὡς ἐγκυκλοπαίδεια θησαυρίζω μέσα μου ὁλόκληρο τὸν κόσμο ποὺ ἀφανίζεται. Φρούδη προσπάθεια, ἀφοῦ, μέρος κι ἐγὼ τοῦ κόσμου αὐτοῦ, μαζί του ἀφανίζομαι.
Ὤ, πόσος κόπος, χαμένος κόπος! Πόσα λήμματα, νεκρὰ μηνύματα!
Στὸ ὑπόγειο, 2004

XI

Μὲ τρομάζει ἡ ἀνυπαρξία, ἡ μητέρα μου,
καὶ δὲν ξέρω γιατί,
ἀφοῦ ἡ ἐρωμένη μου, ἡ ὕπαρξη,
εἶναι αὐτὴ
ποὺ πάντα μοῦ ἐπεφύλασσε
καὶ σίγουρα μοῦ ἐπιφυλάσσει ἀκόμη
τὶς πιὸ ὀδυνηρὲς ἐκπλήξεις.

Ὅ,τι περιγράφω μὲ περιγράφει, Ποίηση δωματίου, 2010