Υγεία είναι η φυσική λειτουργία του οργανισμού.
Είναι δηλαδή η λειτουργία τού οργανισμού που προέρχεται από τη φύση και που βρίσκεται σε συμφωνία με αυτήν.
Το φυσικό είναι πάντα αυθόρμητο.
Ακόμη όμως να αναφέρουμε ότι ο αυθορμητισμός σε έναν άνθρωπο, είναι και κάτι που με τον καιρό προχωράει.
Προχωράει σύμφωνα με αυτά που θέλει, σκέφτεται, επιδιώκει, παρατηρεί, επιλέγει, ανέχεται, αποδέχεται και τελικά πράττει ο ίδιος ο άνθρωπος για τη ζωή του με διάρκεια, ή αν προτιμάτε κατ’ επανάληψη.
Η διάρκεια σε αυτά που θέλει κανείς του δίνει την πανομοιότυπη επανάληψη μιας συμπεριφοράς, του δίνει δηλαδή τη λεγόμενη συνήθεια.
Ο Αριστοτέλης όπως το θυμάμαι γράφει ότι η συνήθεια, δηλαδή η πανομοιότυπη επανάληψη μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς, δημιουργεί μία δεύτερη φύση στον άνθρωπο και εμείς δεν διαφωνούμε καθόλου με αυτό.
Γράφουμε όμως νομίζουμε πιο κατατοπιστικά, ότι αυτά που θέλει, σκέφτεται, επιδιώκει, παρατηρεί, επιλέγει, ανέχεται, αποδέχεται και τελικά πράττει ο ίδιος ο άνθρωπος για τη ζωή του με διάρκεια ή αν προτιμάτε κατ’ επανάληψη, του γίνονται συνήθεια και έτσι σιγά-σιγά και με τον καιρό, ενσωματώνονται και γίνονται ένα με τον αυθόρμητο, φυσικό χαρακτήρα του.
Γίνονται δηλαδή και μπορούμε πλέον να πούμε και εμείς, ότι αποτελούν μία δεύτερη προσωπική του φύση.
Σε αυτήν τη δεύτερη προσωπική του φύση που αναφέρει ο Αριστοτέλης και μόλις επισημάναμε και εμείς ότι διαμορφώνει κατά τη διάρκεια της ζωής του ο άνθρωπος, κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα ενδομήτρια, τα βρεφικά, τα πολύ παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια.
Τα χρόνια δηλαδή που διαμορφώνεται κυρίαρχα, ο εγκέφαλός του.
Πιο συγκεκριμένα στη σύγχρονη εποχή, Υγεία για έναν μοναδικό και ανεπανάληπτο ανθρώπινο οργανισμό, έχουμε τουλάχιστον όταν· η προσωπική του αυτή δεύτερη φύση βρίσκεται σε συμφωνία και αρμονία με όλες τις εκ γενετής φυσικές οργανικές του λειτουργίες και συμπεριφορές.