Στην ιστορική αυτή σύνθεση το πρωτογενές υλικό της οποίας έχει αντληθεί από αρχεία, εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού, τα ελληνικό 1947 εξετάζεται σε σχέση με το διεθνές 1947 ως συνάντηση της ελληνικής εμπειρίας με εκείνη των άλλων λαών στο πλαίσιο του πρώιμου Ψυχρού Πολέμου. Ο ελληνικός Εμφύλιος αποτέλεσε ένα κρίσιμο μέτωπο της αρχόμενης ψυχροπολεμικής διαίρεσης του κόσμου, και γύρω απ' αυτόν συνενώθηκαν προϋπάρχουσες ταυτότητες και ιδεολογίες, όπως ο αντικομμουνισμός και ο εθνικισμός, με νέες έννοιες όπως η εθνικοφροσύνη και ο φιλατλαντισμός. Το διακύβευμα της «ελληνικής ελευθερίας», που απειλείτο από τον «ασιατικό δεσποτισμό», συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της Δύσης σε πολλαπλά επίπεδα.
Την ίδια στιγμή, τοπικά γεγονότα και εθνικές ιστορίες απασχόλησαν την κοινή γνώμη και επηρέασαν τα αισθήματα και τις ζωές των καθημερινών ανθρώπων σε παγκόσμια κλίμακα, από τη μεταφορά των ελληνοπαίδων στις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ, την εξέγερση στην Ουγγαρία και το «άλμα προς την ελευθερία» της Ρωσίδας δασκάλας Οκσάνα Καζένκινα έως τον λόγο των εμιγκρέδων και των ανθρώπων που πέρασαν από την κομμουνιστική εμπειρία στην αντίπερα όχθη του «Σιδηρού παραπετάσματος», προέκυψαν δημοφιλείς ιστορίες που συγκίνησαν και εργαλειοποιήθηκαν από τις εθνικές προπαγάνδες. Παράλληλα, ο αντιολοκληρωτικός στοχασμός αρχίζει εκείνη την εποχή να συστηματοποιείται και να αποκτά διεθνικό χαρακτήρα, κληροδοτώντας νοητικές κατηγορίες και αντιληπτικούς τρόπους που αποτελούν έκτοτε μέρος μιας «παγκόσμιας» κουλτούρας της Δύσης.