Ο Ελληνισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με μια εξόχως επιθετική Τουρκία που διεκδικεί έμπρακτα και εμμονικά ελληνικά νησιά – και όχι μόνο θαλάσσιες «Γαλάζιες Πατρίδες». Γι’ αυτό έχει άμεση ανάγκη από μια νέα, φιλόδοξη, διεκδικητική και αποτελεσματική στρατηγική που να διαρρηγνύει το ψευτοδίλημμα «διάλογος ή πόλεμος». Αυτήν ακριβώς τη διαφορετική στρατηγική επιχειρεί να θέσει στον δημόσιο διάλογο το παρόν βιβλίο.
Η εκθετική διεύρυνση του τουρκικού αναθεωρητισμού συνόρων, της επιθετικότητας και της στρατιωτικής ισχυροποίησης της γείτονος, υποβαθμίζεται δυστυχώς μέσα από καθησυχαστικά αφηγήματα, τα οποία αποδίδουν τις τουρκικές απειλές και διεκδικήσεις «σε εσωτερική κατανάλωση» και τροφοδοτούν αστήρικτες ψευδαισθήσεις πως με τον τρέχοντα διάλογο η Τουρκία είτε από μόνη της, είτε υπό διεθνή πίεση, ή με βάση το διεθνές δίκαιο, θα παραιτηθεί από τις παράλογες αξιώσεις της. Συνεπώς συσκοτίζεται η γιγάντωση της απειλής, όπως και η αποτυχία της ακολουθούμενης αποτρεπτικής στρατηγικής, καθώς μέχρι σήμερα ουδόλως απέτρεψε ή συρρίκνωσε τις αναθεωρητικές απαιτήσεις της Τουρκίας – αντίθετα, αυτές καθημερινά διευρύνονται. Το αποτέλεσμα είναι να εμπεδώνεται στο πολιτικό σύστημα και στην ελληνική κοινωνία, μια ανησυχητική άγνοια κινδύνου.