Το ποδόσφαιρο στο ξεκίνημά του υπήρξε άθλημα άκρως επιθετικό. Στην παιδική του ηλικία η τακτική ήταν άγνωστη. Ζητούμενο ήταν η επιτυχία πολλών τερμάτων. Όταν οι προπονητές αντιλήφθηκαν ότι ένα γκολ είναι αρκετό για την επίτευξη του στόχου, άρχισαν να προσθέτουν στην ενδεκάδα αμυντικούς, αφαιρώντας επιθετικούς. Με την αλλαγή στον κανονισμό του οφσάιντ το 1925, ο Άγγλος Χέρμπερτ Τσάπμαν σχεδίασε την πρώτη ποδοσφαιρική επανάσταση. Ο Ιρλανδός Τζίμι Χόγκαν διέδωσε τις νέες ιδέες στην Κεντρική Ευρώπη. Ο Αυστριακός Καρλ Ράπαν επινόησε το «σύρτη» που θα διόρθωνε τα λάθη των αμυντικών. Ο Ούγγρος Γκούσταβ Σέμπες έβγαλε τους επιθετικούς εκτός μεγάλης περιοχής. Ο Βισέντε Φεόλα έστεψε τη Βραζιλία παγκόσμια πρωταθλήτρια παίζοντας με τέσσερις επιθετικούς. Ο Ρώσος Βίκτορ Μάσλοφ υιοθέτησε πρώτος την άμυνα ζώνης. Οι Σκωτσέζοι Ματ Μπάσμπι και Μπιλ Σάνκλι ξεκίνησαν να χτίζουν αυτοκρατορίες, όπως και ο Γερμανός Χένες Βαϊσβάιλερ. Ο Ιταλός Νερέο Ρόκο και ο Ισπανός Ελένιο Ερέρα ανέδειξαν το κατενάτσιο. Ο Ολλανδός Ρίνους Μίχελς πραγματοποίησε την επανάσταση του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου. Ο Ουκρανός Βαλερί Λομπανόφσκι πρόσθεσε το ασφυκτικό πρέσινγκ. Ο Ιταλός Αρίγκο Σάκι έφερε πιο κοντά άμυνα, μεσαία γραμμή και επίθεση. Ο Ολλανδός Γιόχαν Κρόιφ ανέδειξε την αξία του χώρου και του χρόνου. Ο Καταλανός Πεπ Γκουαρντιόλα τελειοποίησε την τριγωνική ανάπτυξη. Και ο Γερμανός Γιούργκεν Κλοπ συνδύασε το πρέσινγκ με ταχύτατες αντεπιθέσεις.
Αύριο τι;