Το θεατρικό έργο του Ariel Dorfman "Purgatorio" (Η Μήδεια στο Καθαρτήριο] είναι μια παρέκταση του μύθου της Μήδειας και του Ιάσονα, μια σύγχρονη πρόσληψη της ευριπίδειας Μήδειας, σε έναν μη χρόνο και έναν μη τόπο, που προσιδιάζει με κάτι ανάμεσα σε φρενοκομείο και "Δαντικό" καθαρτήριο. Στόχος των δύο μοναδικών προσώπων του έργου είναι να θεραπεύσουν και να ελευθερώσουν ο ένας τον άλλον μέσω της μετάνοιας και της αποδοχής των σφαλμάτων τους με όχημα την αναδρομή στο παρελθόν και την επαναφορά των επώδυνων αναμνήσεων. Ωστόσο, αυτές οι δύο ψυχές, ο Ιάσονας και η Μήδεια, έχουν υποστεί μια καθολική μεταμόρφωση, ο ένας ως ηθικός αυτουργός, και η άλλη ως εκτελεστής σκαιότατων πράξεων, οι οποίοι μέσα από ένα εναλλασσόμενο παιχνίδι ρόλων μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου, του θύτη και του θύματος, όπου εμπλέκονται συναισθηματικά, πληγώνονται και εξοντώνονται, κάτω από το άγρυπνο μάτι κάποιων υψηλά ιστάμενων προσώπων, που τους επιτηρούν μέσω βιντεοκάμερας, εν τέλει ανακαλύπτουν ότι θα είναι μόνοι, αλλά για πάντα ο ένας δίπλα στον άλλον, να περιμένουν τη λύτρωση στο διηνεκές.