Η μακρινή χώρα είναι το τελευταίο θεατρικό έργο του Ζαν-Λυκ Λαγκάρς. Το έγραψε μερικές βδομάδες πριν τον θάνατό του από aids το 1995. "Πλησιάζω τα σαράντα και σ' αυτήν την ηλικία θα πεθάνω", λέει ο Λουί, ο κεντρικός ήρωας του έργου. Η μακρινή χώρα έχει το ίδιο ακριβώς θέμα με τα προηγούμενα έργα του όπως: Ήμουν στο σπίτι μου και περίμενα τη βροχή ή Ακριβώς το τέλος τον κόσμου. Η μακρινή χώρα είναι ακριβώς μια δεύτερη γραφή του Ακριβώς το τέλος του κόσμου, που δεν έγινε αποδεκτό στην εποχή του από κοινό και κριτικούς, αλλά δεν ήταν μια αποτυχία αφού σήμερα παίζεται με επιτυχία σε όλες τις σκηνές του κόσμου. Ο Λαγκάρς στη Μακρινή χώρα δημιουργεί ένα χορό, όπως στην αρχαία τραγωδία, στον οποίο εκφράζονται όχι μόνο οι ζώντες αλλά και οι νεκροί. Επίσης υπάρχουν και πρόσωπα χωρίς ρόλους στην ιστορία, όπως είναι "ένα αγόρι όμοιο με τα άλλα" ή "ο πολεμιστής, ο όμοιος με τους άλλους". Αυτοί στο έργο παριστάνουν τους ανθρώπους που συνάντησε στη ζωή του ο Λουί. Το σύμπαν του έργου μοιάζει με έναν τόπο όπου συναντώνται και διασταυρώνονται τα πρόσωπα και οι φωνές όλων αυτών με τους οποίους διασταυρώθηκε στη διάρκεια της ζωής του ο Λουί.