Αρχές του 20ου αιώνα. Στο Προμύρι, ένα μαρτυρικό χωριό του νοτίου Πηλίου, η οικογένεια των Κουτσοβαγγελαίων -εύθραυστη βαρκούλα στον χείμαρρο Βαλκανικών πολέμων, Διχασμού, Μικρασιατικής καταστροφής και στρατιωτικών πραξικοπημάτων- κλυδωνίζεται, μάχεται κι επιβιώνει, με τις μικρές της νίκες – ήττες, τα επιτεύγματα και τις απώλειές της. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο Δημήτρης. Φύση ανήσυχη, ευαίσθητη, ρομαντική, θαυμαστής του Μεγαλέξαντρου και των Μακεδονομάχων, φιλίστωρ και ανιδιοτελής, θα ενθουσιαστεί με τις νέες, αριστερές ιδέες. Στα χρόνια της γερμανοϊταλικής κατοχής θα οργανωθεί στο Ε.Α.Μ. Θα συμμετάσχει στην Εθνική Αντίσταση, θα τραυματιστεί, κι αργότερα θα συλληφθεί από τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους και θα βασανιστεί. Όμως, μετά την αποχώρηση των Γερμανών, η ευθύτητα κι η ειλικρίνειά του θα τον φέρουν αντιμέτωπο, πριν από τα «Δεκεμβριανά» με τους συναγωνιστές του. Στα πέτρινα χρόνια του εμφυλίου πολέμου θα συλληφθεί και θα βασανιστεί ξανά, πρώτα στον γειτονικό Λαύκο και μετά στον Βόλο στην Κίτρινη αποθήκη. Ο Δημήτρης δεν θα λυγίσει, ούτε θα προδώσει τις ιδέες του. Προικισμένος με αξιοζήλευτο ποιητικό τάλαντο και σπάνια αίσθηση ιστορικότητας – ως νέος Όμηρος- θα καταγράψει έμμετρα τα γεγονότα που βιώνει και θεωρεί σημαντικά, διαφυλάσσοντας το όραμα του αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία και καταγγέλοντας όσους το ποδοπατούν. Μια ιδιότυπη βιογραφία του Προμυριώτη ποιητή, τροβαδούρου και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Δημητρίου Θεοδώρου Κουτσοβαγγέλη, βασισμένη σε προσωπικές ηχογραφήσεις και αναμνήσεις του γιού του, αφηγήσεις συγγενών και συγχωριανών του, δημόσια έγγραφα, βιβλιογραφία, φωτογραφίες, διαδικτυακά μέσα πληροφόρησης και κυρίως στα δικά του -όσα διασώθηκαν- γραπτά κείμενα, ποιήματα τραγούδια του, τα οποία καταχωρήθηκαν με τους στίχους και τη μουσική τους, καταγραμμένη επίσης σε δυτική και βυζαντινή μουσική σημειογραφία και ηχογραφημένη στον ψηφιακό δίσκο(cd) που εμπεριέχεται στο βιβλίο. Με το γνώριμο, ιδιάζον λογοτεχνικό του ύφος και πλήρη τεκμηρίωση των ιστορικών γεγονότων, ο Θεόδωρος Δ. Κουτσοβαγγέλης σκιαγραφεί με τρυφερότητα, χιούμορ και ειλικρίνεια το πορτραίτο του πατέρα του - αλήθειας κλεφτοφάναρο, στα επιβεβλημένα πολλές φορές σκοτάδια του παρελθόντος του παρόντος και του μέλλοντός μας.