Ένα βιβλίο για την αλύτρωτη αλλά και αδούλωτη Κύπρο που δεν ξεχνά.
Κύπρος 2024.
Πενήντα χρόνια από την εισβολή. Σώμα χωρισμένο στη μέση.
Η Κύπριδα η Αφροδίτη, η ομηρική «άνασσα της Πάφου» αναζητά το άλλο μισό της πατρίδας που τη γέννησε.
Οι εκκλησιές στα Κατεχόμενα με τα σβησμένα κεριά και τις βουβές καμπάνες δεν γιορτάζουν Ανάσταση. Η Παναγία η Χρυσοσπηλιώτισσα, τέμενος από το 1975, θρηνεί τη σταύρωση του νησιού της. Κατεχόμενη η μισή Κύπρος – κατεχόμενη και η παράδοσή της. Οι πρόσφυγες της Κύπρου ιχνηλατούν την Ιστορία. Αναζητούν ακόμη τους αγνοούμενους και τα σπίτια τους στα Κατεχόμενα. Είκοσι ένα ποιήματα του Δημήτρη Φιλελέ μας μεταφέρουν στην καρδιά των γεγονότων και των τραγικών μαρτυριών, στον πυρήνα της άγρυπνης μνήμης, συνομιλούν και συνοδοιπορούν με αντίστοιχα κείμενα και αφηγήματα Κυπρίων και Ελλαδιτών λογοτεχνών. Ξεκινώντας από τη διψά για λευτεριά και την απελευθέρωση από τα δεσμά της βρετανικής δυναστείας στη δεκαετία του ’50, ακολουθεί το σύντομο διάλειμμα της εύθραυστης κυπριακής δημοκρατίας, αλλά ο ορίζοντας μαυρίζει από την εθνική προδοσία και την αιματηρή διπλή εισβολή του βάναυσου Αττίλα. Ο παράνομος εποικισμός συνεχίζεται, οι δολοφονίες παραμένουν ατιμώρητες, ένα μέρος του κυπριακού λαού εξακολουθεί να είναι πρόσφυγας στον τόπο του. Η Κύπρος, αλύτρωτη αλλά και αδούλωτη, δεν ξεχνά.
«Δεν ξεχνώ» είναι το σύνθημα του χρέους. «Δεν ξεχνώ» μέχρι να λάμψει ο ήλιος της δικαίωσης.