Η ασφά­λεια έχει αλ­λά­ζει ρι­ζι­κά. Η πα­λιά δι­ά­κρι­ση με­τα­ξύ άμυ­νας και δη­μό­σι­ας τά­ξης δεν ισχύει σή­με­ρα. Ο άν­θρω­πος βρί­σκε­ται άλ­λω­στε στο επί­κε­ντρο της ανα­ζή­τη­σης ασφά­λει­ας.

Οι νέ­ες, αλ­λά και οι ανα­δυ­ό­με­νες απει­λές ασφά­λει­ας, κα­θώς και οι προ­κλή­σεις σε δι­ε­θνές επί­πε­δο λει­τουρ­γούν σαν μια γραμ­μή που ενώ­νει τις πα­γκό­σμι­ες απει­λές, όπως είναι η κλι­μα­τι­κή κρί­ση, με τον άν­θρω­πο ως άτο­μο, την αν­θρώ­πι­νη ασφά­λεια. Στην επο­χή των κρί­σε­ων η έν­νοια της προ­στα­σί­ας απο­κτά νέο πε­ρι­ε­χό­με­νο, κα­θο­ρί­ζο­ντας και τον σχε­δι­α­σμό ασφά­λει­ας.

Η πο­λι­τι­κή ασφά­λει­ας στην Ελ­λά­δα είναι κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη, απο­σπα­σμα­τι­κή και πολ­λές φο­ρές ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κή. Το ίδιο το Κοι­νω­νι­κό Συμ­βό­λαιο για την ασφά­λεια αμ­φι­σβη­τεί­ται ακό­μη και από κόμ­μα­τα που εκ­προ­σω­πού­νται στο Κοι­νο­βού­λιο. Η Ελ­λά­δα είναι μία χώ­ρα όπου το 2024 συ­ζη­τού­με για τον εκ­δη­μο­κρα­τι­σμό των Σω­μά­των Ασφα­λεί­ας και όχι τη με­ταρ­ρύθ­μι­ση του το­μέα εσω­τε­ρι­κής ασφά­λει­ας. Πώς μπο­ρεί λοι­πόν να εξε­λι­χθεί η Ελ­λά­δα σε ένα σύγ­χρο­νο Κρά­τος Εθνι­κής Ασφά­λει­ας; Τι πρέ­πει να πε­ρι­λαμ­βά­νει το νέο Κοι­νω­νι­κό Συμ­βό­λαιο για την Ασφά­λεια; Αυτά είναι τα δύο κε­ντρι­κά ερω­τή­μα­τα στα οποία προ­σπα­θεί να απα­ντή­σει το βι­βλίο.