«Υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν εξαιρετικά αρρενωποί άνθρωποι εκεί έξω• απλά συμβαίνει μερικοί από αυτούς να είναι γυναίκες. Εξάλλου, κάποια από τα πιο θηλυπρεπή άτομα που γνωρίζω, τυχαίνει να είναι άντρες.» «Γιατί το αρσενικό και το θηλυκό δεν επαρκούν» : αυτός είναι ο υπότιτλος των Πέντε φύλων, του διάσημου κειμένου της Αμερικανίδας βιολόγου Ανν Φάουστο-Στέρλινγκ. Ο υπότιτλος αυτός θα μπορούσε κάλλιστα να είναι «γιατί το αρσενικό και το θηλυκό βλάπτουν σοβαρά (την κοινωνία)», όπου «αρσενικό και θηλυκό» σημαίνει μία αυστηρά διπολική αντίληψη για το (βιολογικό και κοινωνικό) φύλο, η οποία, πάνω από είκοσι χρόνια μετά την πρωτότυπη έκδοση των Πέντε φύλων, καλά κρατεί. Με αφορμή το ζήτημα της μεσοφυλικότητας, η Φάουστο-Στέρλινγκ, χωρίς να καταφέρνει να την παραμερίσει πλήρως, καταδεικνύει σε ποιο βαθμό η συγκεκριμένη θεώρηση είναι υπεύθυνη από τη μία για την καταδυνάστευση ατόμων που ακόμη και σήμερα αποκαλούμε «ερμαφρόδιτα» (καθώς και άλλων «ευαίσθητων» κατηγοριών όπως τα διεμφυλικά άτομα) και από την άλλη για τη γενικότερη οριοθέτηση όλων μας, πάντα με γνώμονα το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.