Η μαύρη σημαία στην πρύμνη της φορτηγίδας που πλησιάζει στο Νησί κρέμεται στον ιστό της παραιτημένη, σαν να πιστεύει ότι οι μέρες των κυματισμών της πέρασαν, ότι οι άνεμοι θα παραμείνουν για πάντα υποτελείς, εδώ, στο βασίλειο της άπνοιας, σε έναν τόπο όπου το παρόν μοιάζει παντοτινό και το μέλλον απαγορευμένο.
Στο Νησί-Καθαρτήριο κουμάντο κάνουν οι Εξαγνιστές. Τι είδους Καθαρτήριο όμως είναι τούτο εδώ, απ’ όπου καμιά ψυχή δεν πρόκειται να αναπηδήσει στον Παράδεισο;

Αν σε κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον η πόλη που ζείτε βρισκόταν σε κατάσταση εγκλεισμού μετά από μια παγκόσμια καταστροφή (χωρίς ηλεκτρική ενέργεια, με όλα τα αγαθά πρώτης ανάγκης να σπανίζουν) και σας δινόταν η δυνατότητα να ανήκετε σε μια προνομιούχο μειοψηφία θυσιάζοντας τις προσωπικές σας ηθικές αξίες, τι θα κάνατε;

Αν την πόλη αυτή κυβερνούσε κάποια απολυταρχική εξουσία που θα σας ζητούσε να συμμετάσχετε στη φυσική εξόντωση όποιου προσπαθούσε να βρει καταφύγιο στον τόπο σας αντιμετωπίζοντάς τον de facto ως Άλλο ή Μολυσμένο, θα βρίσκατε τη δύναμη να αντισταθείτε; Και με ποιο κίνητρο;

Σε αυτά τα δύσκολα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει ο συγγραφέας αποφεύγοντας να δώσει εύκολες λύσεις.