Ένας αιφνίδιος ήχος ξυπνά τους κατοίκους μιας πόλης από τον βαθύ τους ύπνο. Μεταφέρεται με κύματα και σουέλ και την καταλαμβάνει ολόκληρη, περνώντας μέσα από τις σωληνώσεις των σπιτιών, τον αέρα, τη θάλασσα, τους υπονόμους. Ο ήχος επαναλαμβάνεται χωρίς περιοδικότητα κατά τη διάρκεια της νύχτας και εμφανίζει ποικιλία εντάσεων, μέχρι την ώρα που χαράζει. Μέσα σ' αυτήν την ασυνήθιστη κατάσταση ακολουθούμε τα ίχνη των κατοίκων της πόλης: Της γριάς που αιωρείται ανάμεσα σε πολλούς κόσμους, της Blue που ψάχνει να βρει μια ιστορία που να της καίει τα δάχτυλα, του μαθηματικού για τον οποίο η αλληλεγγύη είναι ένα άμεσο αντανακλαστικό, του αγοριού που αλλάζει μορφές στα όνειρά του...

Μετά από 10 νύχτες ο ήχος σταματά ανεξήγητα. Αφήνει το αποτύπωμά του στην πόλη και τους ανθρώπους της, οδηγώντας τους σε ένα άλλο σημείο του ψυχικού τους ορίζοντα, όπου θα επιδιώξουν να συνυφάνουν τρόπους ύπαρξης και συνύπαρξης πιο εγκάρδιους και τρυφερούς, κινούμενοι σαν ένα σμήνος.
****
[...]Η εικόνα μετατρέπεται σε ένα τοπίο γαλακτερό. Ήχοι μετεωρίζονται σε τοίχους δονούμενους. Σώματα χορεύουν σ'ένα συνεχόμενο βόμβο. Μέσα στην πάχνη βαδίζουν μέσα σε ένα πέπλο από γάλα, για να αποδράσουν σ' ένα τοπίο απόλυτης απιθανότητας, που τίποτα και όλα μπορούν να συμβούν.[...]