Ἡ παροῦσα πολύπτυχος μελέτη, θεολογική, ἐκκλησιολογική καί ἱστορικο-κανονική, τίθεται εἰς τήν διάθεσιν ἀλλά καί τήν κρίσιν τῶν ἀναγνωστῶν καί τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητος, εἰς μίαν ἐποχήν, καθ᾽ἥν τό γεωπολιτικόν περιβάλλον εἰς τήν περιοχήν τῆς Μεσογείου καί δή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς συνταράσσεται ἀπό πολέμους καί ἀκοάς πολέμων καί βορειότερον, εἰς τήν περιοχήν τῆς Οὐκρανίας, ἡ σύρραξις συνεχίζεται ἀκάθεκτος… Ἀναμφιβόλως, πρωτοκαθεδρία διά τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον οὐδόλως δηλοῖ μονοκρατορίαν ἤ παπικάς ἀξιώσεις ὡς λέγουν τινές, τοὐναντίον ἡ προσήλωσις τοῦ Θρόνου τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀνδρέου εἰς τόν Συνοδικόν θεσμόν εἶναι μοναδική καί παροιμιώδης, ἀρκεῖ καί μόνον ἡ ὑπόμνησις ὅτι ἅπασαι αἱ ἅγιαι Οἰκουμενικαί Σύνοδοι συνεκλήθησαν ἐν τῷ κανονικῷ ἐδάφει αὐτοῦ, συνεργίᾳ τῶν ἀοιδίμων Προκατόχων τῆς ἡμετέρας Μετριότητος.

† Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος


Οἱ δύο μετοχές τοῦ τίτλου τοῦ ἀνά χεῖρας πονήματος «ἄρχουσα καί πάσχουσα», ἀποδίδουν πλήρως τήν πραγματικότητα πού διαχρονικά βιώνει ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία. Εἶναι γεγονός ὅτι κάποιοι σήμερα ἀναπαύονται μέ τό πάσχουσα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀλλά δέν συμβιβάζονται μέ τό ἄρχουσα, ἀφοῦ ἀδυνατοῦν νά ἀποδεχθοῦν τήν μεγάλη ἐκκλησιολογική καί κανονική ἀλήθεια, ὅτι δηλαδή τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο κατέχει ἀπαραβίαστα προνόμια, τά ὁποῖα τοῦ παραχωρήθηκαν, τῇ ἐπινεύσει τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἀπό τίς Οἰκουμενικές Συνόδους.

† Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας Μακάριος