300 π.Χ., Μέμφιδα. Στη σκιά του μεγαλοπρεπούς αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ένας στρατιώτης και ένας γραφέας, δύο παλιοί φίλοι, θυμούνται τις ένδοξες εκστρατείες τους με τον βασιλιά τους εναντίον του Περσικού γίγαντα.
Η διπλή αφήγηση ταξιδεύει τον αναγνώστη στην πραγματικότητα που βίωναν οι στρατιώτες κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, αλλά και στο κλειστό περιβάλλον του Αλεξάνδρου όπου εκτυλισσόταν το πολιτικό και διπλωματικό παρασκήνιο. Ο στρατιώτης και ο γραφέας ανασυνθέτουν μια διαφορετική εικόνα για τον Αλέξανδρο ανάλογα με τις εμπειρίες που είχαν και την θετική ή αρνητική προδιάθεση που είχαν για την εξέλιξη του οράματος του Μ. Αλεξάνδρου όσο η εκστρατεία προχωρούσε όλο και πιο ανατολικά.
Γεννημένος κατακτητής, λαμπρός στρατηγός, θεϊκός βασιλιάς... δεν λείπουν οι υπερθετικοί χαρακτηρισμοί για να χαρακτηρίσουν αυτόν που έκανε το μικρό βασίλειο της Μακεδονίας τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που γνώρισε ο κόσμος. Μια φιλοδοξία, που χαρακτηριζόταν από την επιθυμία να ενοποιήσει τον ελληνικό κόσμο και τον περσικό πολιτισμό. Αλλά ίσως μια απατηλή φιλοδοξία, γιατί όπως όλες οι μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες, ο Μέγας Αλέξανδρος θαυμάστηκε... αλλά και μισήθηκε.