Τα 23 διηγήματα αυτού του βιβλίου γράφτηκαν σε ένα διάστημα περίπου δέκα χρόνων και αντικατοπτρίζουν τόσο την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, όπου ζει ο συγγραφέας, όσο και τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς, τους φόβους και τις ελπίδες του σύγχρονου ανθρώπου που κατατρύχεται από τις αγωνίες και τα άγχη του καιρού μας. Οι εμπνεύσεις για τη σύνθεσή τους προέρχονται από πραγματικά γεγονότα αλλά και από ιστορίες κλασικές, από αφηγήσεις ανθρώπων καθημερινών αλλά και από άλλες πηγές όπως ταινίες, ντοκιμαντέρ και σειρές του διαδικτύου – κάθε λογοτέχνης είναι φορέας των επιδράσεων και του κλίματος της εποχής του.
Επιδίωξη του γράφοντος ήταν να συνεχίσει μια παράδοση του σύντομου αφηγήματος που μέχρι πρόσφατα δέσποζε στην ελληνική λογοτεχνία, αλλά με την πάροδο των χρόνων και κάτω από την πίεση των σύγχρονων εκδοτικών αναγκών, τείνει να χάσει την θέση που κατείχε. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση εντάσσονται και οι υποθέσεις που αναπτύσσονται στις σελίδες του βιβλίου σε μια προσπάθεια δημιουργίας μύθων, οι οποίοι αποτελούν τη βάση της λογοτεχνίας από το ξεκίνημα του πολιτισμού. Ρόλο σημαντικό στη σύλληψη των ιδεών που μετασχηματίστηκαν σε αφηγήσεις, έπαιξαν οι παραδόσεις των κλασσικών της παγκόσμιας λογοτεχνίας (Άντον Τσέχωφ, Γκυ ντε Μωπασσάν), αλλά και της ελληνικής διηγηματογραφίας (Α. Παπαδιαμάντης, Φ. Κόντογλου), μαζί με μια διάθεση άρθρωσης ενός σύγχρονου αφηγηματικού λόγου που εκφράζει τη σημερινή πραγματικότητα.