Σ’ έναν κόσμο σκοτεινό και άσχημο που κυριαρχεί η κακία, το μίσος, η αλαζονεία, το ψέμα και η αδιαφορία προς τον συνάνθρωπο, αναπόφευκτα έρχεται η στιγμή που δεν αντέχεις πια τη μιζέρια. Θα κάνεις τη δική σου επανάσταση, θα πάρεις το πινέλο και θα βάλεις χρώμα στην ασχήμια. Όλα τα μαύρα σημάδια θα τα βάψεις ροζ, δίνοντας φως στα σκοτάδια σου.

Οι “Ροζ σκιές” έχουν αυτόν το σκοπό. Αφού σε φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με την ασχήμια και το μαύρο αυτού του κόσμου, σου δίνουν έπειτα το πινέλο για να αλλάξεις χρώμα στον καμβά, να φωτίσεις τον κόσμο σου. Κι αν οι σκιές της ποιήτριας γίνονται ροζ, οι δικές σου σκιές μπορούν να πάρουν το δικό σου αγαπημένο χρώμα, αυτό που θα διώξει μια για πάντα τις σκούρες μελαγχολικές αποχρώσεις. Καθώς όλοι έχουν δικαίωμα και υποχρέωση προς τον εαυτό τους να κάνουν αυτή τη χρωματική παρέμβαση στον καμβά της ζωής τους.

«… οι σκιές θα προχωρούν μόνο μπροστά
και τίποτα δεν θα φοβούνται πια.
Δεν θα υπάρχει πια σκοτάδι
δεν θα υπάρχει μαύρο
όλα θα έχουν γίνει ροζ».