Τα κείμενα που συγκεντρώνονται στο βιβλίο αυτό αποτελούν απόπειρες μιας διαφοροποιημένης προσέγγισης του λογοτεχνικού έργου ορισμένων από τους σημαντικότερους δημιουργούς του 19ου και 20ού αιώνα. Με αφετηρία τον Εμ. Ροΐδη και κατάληξη τον Β. Λεοντάρη και με ενδιάμεσους σταθμούς τους Γ. Βιζυηνό, Αλ. Παπαδιαμάντη, Κ. Π. Καβάφη, Δ. Βουτυρά, Ν. Επισκοπόπουλο, Κ. Γ. Καρυωτάκη, Ρ. Φιλύρα, Τ. Άγρα, Μυρτιώτισσα, Μελισσάνθη, Ανθ. Σταθοπούλου, Φ. Κόντογλου, Ν. Γκάτσο, Γ. Θέμελη, Όλ. Βότση, Τ. Πατρίκιο, Ντ. Χριστιανόπουλο και Ν.-Αλ. Ασλάνογλου, επιχειρείται η χάραξη μιας διαδρομής μέσα από διαδοχικές στάσεις σε συγγραφείς και έργα από την περίοδο της Νέας Αθηναϊκής Σχολής μέχρι τη Δεύτερη Μεταπολεμική Γενιά που εξακολουθούν, μέχρι και σήμερα, να προσδιορίζουν και να τροφοδοτούν το λογοτεχνικό γίγνεσθαι. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι ερμηνευτικές εκδοχές που προτείνονται έχουν έναν χαρακτήρα πιο ελεύθερο, οικείο στις σύγχρονες αναζητήσεις, τάσεις και ροπές, κυρίως, όμως, απόλυτα εναρμονισμένο με την κυρίαρχη ανάγκη «ανά»-γνωσης των έργων αυτών, αναγνώρισης, δηλαδή, του τρόπου με τον οποίο καθένα από αυτά κατέχει και υπερασπίζεται μια δική του περιοχή μέσα στο ευρύτερο νεοελληνικό λογοτεχνικό πεδίο.