Μια προσπάθεια, τίποτα άλλο, μια προσπάθεια να φτάσουμε απαλά, δίχως ενοχοποίηση, δίχως αυστηρή ματιά, χωρίς κριτική στο ανθρώπινο τραύμα. Εκείνο το τραύμα που δημιουργήθηκε από σχέσεις, σχέσεις που ναυάγησαν, από ανθρώπους που μας ματαίωσαν, που μας προκάλεσαν τις πιο βάρβαρές μας ήττες, τις πιο βαριές μας συντριβές. Σκοπός των κειμένων είναι η ενδυνάμωση υποκειμένων που βρίσκονται σε μια σχέση κακοποιητική, μια σχέση χειριστική, μια σχέση θάνατο αλλά και η απενοχοποίηση της λύπης, της πιο σκληρής μας λύπης, μέσω του δικαιώματός μας της πορείας του πένθους. Τέλος, τα γραπτά μου θέλησαν να (μας) υπενθυμίσουν πως ακόμη και αν είναι δύσκολο, επώδυνο, αφόρητο και κοπιαστικό –είναι– ο άνθρωπος πάντα μέσα από τις στάχτες του με σκληρή δουλειά του εαυτού θα παλεύει να ξαναγεννηθεί ή έστω να ανταμώσει με τα λόγια του Βασίλη Μάγγου: «Κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα».|

με ήττες έχτισα τη ζωή μου
όταν κανείς δεν με περίμενε
την έκανα φλόγα
και την έκανα πυρκαγιά
μ’ έκανα καύση
και μ’ έκανα στάχτη
παρανάλωμα συντριβών
πυρίτιδα σκληρών απωλειών
μέσα στης τέφρας τον όλεθρο
με αναδάσωσα