Από την ίδρυση του νεοελληνικού Κράτους τον 19ο αιώνα, το εκπαιδευτικό του σύστημα μεταφέρει έναν σχολικό λόγο εμποτισμένο με την ορθόδοξη θρησκεία. Όμως, τι συμβαίνει όταν η Ελλάδα εντάσσεται στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1981 και υποχρεούται, πλέον, να συμμορφώνεται με τους ευρωπαϊκούς κανόνες στο ζήτημα της ελευθερίας των προσωπικών πεποιθήσεων; Καταφέρνει να ανταποκριθεί στην πρόκληση του εξευρωπαϊσμού που ορίζει τη διαμόρφωση Ευρωπαίων πολιτών μέσω ενός εκκοσμικευμένου σχολικού λόγου προωθώντας τον σεβασμό του πλουραλισμού και της ετερότητας;
Η μελέτη αυτή πραγματεύεται την έννοια της κοσμικότητας (laïcité) και τα μέσα που χρησιμοποιεί το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα για να την ενσωματώσει στον σχολικό του λόγο. Η έρευνα πραγματοποιείται με την ανάλυση του περιεχομένου των σχολικών εγχειριδίων των Θρησκευτικών, της Ιστορίας και της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση από το 1981 έως το 2018 και στόχος της είναι η διαπίστωση πιθανών μεταβολών στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται το ιδεώδες της κοσμικότητας. Η ανάλυση βασίζεται στις κύριες συνιστώσες της: α. στις θεμελιώδεις αξίες της ελευθερίας και της ισότητας ανεξαρτήτως θρησκείας ή άλλων προσωπικών πεποιθήσεων, β. στον Λόγο (λογική ικανότητα του ανθρώπου) στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού πολιτεύματος και γ. στη διάκριση και την ταυτόχρονη αυτονομία του κράτους και των θρησκειών.