Μυθιστόρημα που περιγράφει εκ παραλλήλου τις ιστορίες τριών εφήβων, μέσα από τις οποίες και την τραγικότητά τους διαφαίνονται οι προβληματισμοί, οι αγωνίες τους, οι σχέσεις με τους γονείς τους. Ιστορίες που πέρα από τη νεανικότητα, που αντικατοπτρίζει και το νεαρό της ηλικίας του συγγραφέα, αποσκοπούν στο να εγείρουν και την ανθρωπιά, πυλώνα ανάπτυξής τους. Με φόντο τη δραματική εμπειρία του κορωνοϊού εξελίσσεται η περιπέτεια του κάθε ήρωα, ο οποίος αντιπροσωπεύει και μια διαφορετική κοινωνική τάξη, που φαίνεται να ψάχνει τη δική του ευτυχία, με ερώτημα αν καταφέρνει να την κατακτήσει.
***
«Τρεις κόσμοι. Παιδιά που δεν θα μάθουμε ποτέ την ιστορία τους, άνθρωποι που δεν γνωρίζουμε τον σταυρό που κουβαλάνε. Μπορεί να μένουν δίπλα μας, να ζουν ανάμεσά μας, αλλά το άγχος της καθημερινότητας δεν μας αφήνει να τους δούμε. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε τίποτα έξω από τα προβλήματά μας και αφήνουμε την αδικία να κυριεύει τον κόσμο, χωρίς να ζούμε με ευγνωμοσύνη. Άραγε, το τέλος αυτής της ιστορίας των τριών αγοριών, που είναι τόσο διαφορετικοί, αλλά κατά βάθος τόσο ίδιοι μεταξύ τους, θα δώσει ένα μήνυμα αισιοδοξίας; Τι θα βγει μέσα από τους κοινούς αγώνες τους και τις συμφορές που τους βρήκαν; Υπάρχει ελπίδα οι άνθρωποι να γίνουν καλύτεροι;»