Ο Αισχύλος είχε γράψει τρεις τραγωδίες για τον Προμηθέα. Μονάχα μία από αυτές όμως σώθηκε, αφήνοντας έτσι στις γενιές που ακολούθησαν ένα κενό. Το κενό αυτό καλύπτει λογοτεχνικά κάθε γενιά, διαβάζοντας το δικό της νόημα στο αρχέτυπο δράμα του Τιτάνα που εναντιώθηκε στις κοσμικές αρχές, για να προσφέρει το περισσότερο στο «λιγότερο» του θνητού κόσμου.
Το βιβλίο αυτό επαναϊστορεί την τριλογία με ελεύθερο τρόπο και σύγχρονους προβληματισμούς. Παρακολουθούμε έτσι την πορεία του Προμηθέα από την ευεργεσία των ανθρώπων στην εξορία και αιχμαλωσία στον Καύκασο, μέχρι την τελική λύση των δεσμών του και την επικείμενη ελευθερία του. Όμως, δεν πρόκειται για μία λύση συμβατική· ο Ηρακλής θα αργήσει να εμφανιστεί, οι Ωκεανίδες θα τον εγκαταλείψουν και οι θεοί θα γυρίσουν την έχθρα τους σε εύνοια. Αυτή η μη συμβατική ανάπτυξη του προμηθεϊκού μύθου θα υπογραμμιστεί από μία αντίσταση σε κάθε άνωθεν επιβολή, όποια και αν είναι αυτή. Με παραλληλισμούς στη σύγχρονη θρησκευτική θεματολογία, ο Προμηθέας θα σταυρωθεί –με την αντίστροφη πρόθεση, να κερδίσει δηλαδή τη βασιλεία της Γης–, με εκτεταμένες και τραγικές συνέπειες στην πορεία των ανθρώπων, των Τιτάνων και των θεών.
Το παρόν βιβλίο τροφοδοτείται από την πρώτη ύλη του αρχαίου δράματος: τον ίδιο τον Άνθρωπο, φέρνοντάς τον στο επίκεντρο, ενάντια σε κάθε ψευδή υπόσχεση υπέρβασης των φυσικών ορίων του. Το έργο αυτό είναι μία εμβάθυνση στην ανθρώπινη φύση σε διαλογική μορφή.
Σε µία εποχή όπου η συµµόρφωση είναι συνώνυµο µε την τυραννία, ο Προµηθέας υπερβαίνει τα όρια, παλεύει, αντιστέκεται, τιµωρείται και λύνει µόνος τελικά τα δεσµά του – χωρίς ανάγκη σωτήρων και σφαλερών καθεστώτων.