Στο βιβλίο αυτό ο Στεφάνου, με αρκετά απλό, όπως προσδιορίζει στη μυθολογική πλοκή, ύφος, καταγράφει τους έρωτες των θεών του αρχαιοελληνικού πανθέου, αλλά και των ηρώων, έτσι που ο θνητός ήρωας να εισβάλει στην περιοχή του θείου και ο θεός στην περιοχή του θνητού, σε μια διαπλοκή των δύο αυτών διαφορετικών "μεγεθών" ώστε να καταδεικνύεται πλήρως η εννοιολογία και η ιδεολογική δυναμική αυτών των αρχαιοελληνικών συμβόλων.
Άλλωστε οι ήρωες θνητοί ή ημίθεοι κατάγονται ευθέως από τους θεούς και σε καμιά περίπτωση δεν είναι προϊόν μεταστοιχείωσης όπως στις περισσότερες θρησκείες. Έχουν το θείο της καταγωγής μέσα τους.
Την αμεσότητα της επαφής έλκουν απ' αυτήν (καταγωγή) ώστε να γίνεται άμεσα αντιληπτή η ταύτιση με τον θεό και τη θειότητα και όχι με την πλήρη ταπείνωση και εκμηδένιση όπως στις μονοθεϊστικές θρησκείες.
Ο Στεφάνου γνωρίζει καλά αυτό το ανατρεπτικό τελετουργικό και το χειρίζεται με μεγάλη δεξιοσύνη και ακρίβεια.
ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΘΕΩΝ είναι ένας ύμνος στον έρωτα τον οποίο ήξεραν να τιμούν οι θεοί και οι ήρωες ως υπέρτατη και ακαταμάχητη δύναμη.