Ο 21ος αιώνας είναι μια εποχή κρίσης ιδεών και έντονης ρευστότητας. Η οικονομική κρίση, που επηρεάζει σχεδόν ολόκληρη την υφήλιο, αποκαλύπτει ταυτόχρονα και την ηθική κρίση των αξιών. Οι αξίες και oι αρχές που για αιώνες χαρακτηρίζονταν ως αυτονόητες, είναι σήμερα σχεδόν ανύπαρκτες και ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. Ζούμε την εποχή των αναζητήσεων, την εποχή της αμφισβήτησης των πάντων, της απογοήτευσης, του θυμού, του φόβου, του έντονου άγχους, της απάθειας ή της υπερευαισθησίας, και συζητάμε και πάλι για ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις, για ενεργητική συμμετοχή των εκπαιδευόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία, για βιωματική διδασκαλία, για διδασκαλία βασισμένη στις ανάγκες, στα ενδιαφέροντα και στους προβληματισμούς των εκπαιδευόμενων κάθε ηλικίας και για το ότι η Δια Βίου Εκπαίδευση είναι πλέον απαραίτητη συνθήκη στην πορεία του εξελισσόμενου ανθρώπου. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου, αναδεικνύουμε τη συνεργασία της «παραδοσιακής» Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης (της παραδοσιακής, δηλαδή, παιδαγωγικής γνώσης, η οποία προσφέρει τις βασικές έννοιες και αρχές στην Εκπαίδευση που απευθύνεται σε ενήλικες) με την Εκπαίδευση και Κατάρτιση των Ενηλίκων στην εποχή των Νέων Τεχνολογιών και οριοθετούμε τη χρήση τους ως υλικά και μέσα εργασίας στα χέρια εκπαιδευτών και εκπαιδευόμενων. Η έξαρση των Νέων Τεχνολογιών και η δημιουργία ποικίλων τεχνολογικών εργαλείων δεν σημαίνει τον παραγκωνισμό του ανθρώπινου νου, της ανθρώπινης σκέψης, της ανθρώπινης ψυχής. Η επιστημονική γνώση είναι προϊόν ανθρώπινο και όχι προϊόν κάποιων μηχανών. Επιστήμονας είναι ο άνθρωπος και όχι ένα μεταλλικό εξάρτημα. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.