Ο Κωνσταντίνος Βαδραχάνης, καταγόμενος από το Βογατσικό της Καστοριάς, υπηρέτησε ως πράκτορας της Ελλάδας από την αρχή μέχρι το τέλος του Αγώνα, διακινδυνεύοντας πολλές φορές την ίδια του τη ζωή. Όλα όσα θαρραλέα έπραξε, τα έπραξε με τη γενναιότητα της βεβαιότητας ότι υπηρετεί την αληθινή του πατρίδα, την Ελλάδα, χωρίς οποιαδήποτε χρηματική αμοιβή, παραμελώντας μάλιστα πολλές φορές την ατομική του εργασία (υποδηματοποιός) μέσω της οποίας βιοποριζόταν. Ο θάνατος του Παύλου Μελά και λίγο αργότερα το 1904 ο εμπρησμός της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στη Λαψίστη εδραίωσαν ακόμη περισσότερο την πεποίθησή του ότι όφειλε να εργαστεί με όλες του τις δυνάμεις για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Συνελήφθη από τους Τούρκους με την κατηγορία ότι ήταν ο ταμίας των ανταρτών χωρίς ποτέ να το ομολογήσει. Για το λόγο αυτό παρέμεινε φυλακισμένος για τρεις μήνες συνολικά, αρχικά στη Λαψίστη και κατόπιν στο Μοναστήρι, όπου και τελικώς δικάστηκε. Ελλείψει ομολογίας ή άλλων αποδείξεων ενοχής αθωώθηκε. Μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας συνέχισε να εργάζεται ως υποδηματοποιός. Απεβίωσε το 1962 με το γαλήνιο πνεύμα ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις για την απελευθέρωση της πατρίδας του θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του.