Ὁ Εὐαγόρας εἶναι ἕνας αὐγάζων Οὐρανίτης, τοῦ ὁποίου ἡ κάθοδος στό δικό μας γαιῶδες σύμπαν καί, μάλιστα, κατά τήν κρίσιμη ὥρα τοῦ ἵστορος χρόνου τῆς Κύπρου, στήν περίοδο δηλαδή τοῦ Ἀγώνα τῆς Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, καταυγάζει ὡς Ἀστήρ ἀκτινοβόλος καί Ἥλιος φαεσφόρος τήν κοινωνική μας βιοτή μέ τίς ἀρετές τοῦ Ἤθους του: Τό γενναῖο του φρόνημα, τό φιλέτερο αἴσθημα, τόν Πατριδικό του ἔρωτα, τό ποιητικό καί φιλόκαλλον ἦθος του. Τό παρόν πόνημα Ἀγάπης πρός τό πρόσωπο τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη στήν οὐσία του εἶναι μιά ἰδιότυπη Βιογραφή-Γραφή Βίου-διφυής: ἀπό τή μιά τά βιώματα τῶν ἀνθρώπων πού ἦλθαν σέ αὐτοπρόσωπη γνωριμία μέ τίς ἐξωτερικευμένες σημάνσεις τοῦ χαρακτήρα του, μέσα ἀπό τίς βιοτικές καί ἀγωνιστικές του ἐνέργειες, βιογραφοῦν τό φαινόμενον τοῦ βίου του καί ἀπό τήν ἄλλη ὁ Ποιητικός καί ἐπικοινωνιακός του Λόγος, πού σώθηκεν ὡς γραπτή μαρτυρία του ἀθέατου χαρακτήρα του, αὐτοβιογραφοῦν τήν ἐσωτερική, ἰδεατή του βιοτή, τόν Λόγον καί τό Ἦθος τῆς ψυχῆς καί τῆς συνείδησής του, τή συναισθηματική βιοτή τῆς καρδιᾶς του. Μέ τή διφυή ἔκφανση τῆς ἑνιαίας καί ὁμόλογης ὑπαρξιακῆς του Βιοτῆς συν- τάσσεται καί ἡ ἑρμηνευτική ἀνάγνωση τοῦ Λόγου του, ὡς ἀποτύπωμα τοῦ ἐσωτερικοῦ του βιοτικοῦ πεδίου: τοῦ πεδίου τῆς σκέψης, τοῦ στοχασμοῦ, τῆς συγκίνησης, τοῦ συναισθήματός του. Βιογραφή, λοιπόν, τοῦ Ἤθους καί τοῦ Λόγου τοῦ προσώπου τοῦ Παλληκαρίδη, μέσα ἀπό τήν ἔμβια ἔκφανση τῆς Ζωῆς του: τή φαινομένη, τήν Ἰδεατή καί τήν προκύπτουσαν ἀπό τόν κατατεθέντα Λόγον του, ἐξ ἀφορμῆς.