Στο ανά χείρας βιβλίο, περιλαμβάνονται καβαφικά κείμενά του, δημοσιευμένα από το 1980 έως το 2018. Προτάσσεται το αυτόγραφο λεξικό ομοιοκαταληξιών, το οποίο, αφενός, αναδεικνύει τον προβληματισμό του Καβάφη σε ζητήματα ποιητικής και, αφετέρου, αποτελεί προϋπόθεση για τη συστηματικότερη μελέτη της ομοιοκαταληξίας στην ποίησή του. Τα μελετήματα και τα άρθρα που ακολουθούν κατανέμονται σε τρεις θεματικές ενότητες: «Σχόλια στο έργο του Καβάφη», «Η κριτική του Μεσοπολέμου και ο Καβάφης» και «Ποικίλα καβαφικά». Στα μελετήματα της πρώτης ενότητας, σχολιάζονται ποιήματα («Ο Δαρείος» κ.ά.), στα οποία ποιητές και καλλιτέχνες δημιουργούν κατά παραγγελία ηγεμόνων· επίσης, συγκρίνονται το «Υπέρ της Αχαϊκής Συμπολιτείας πολεμήσαντες» και το «Πτολεμαίος Ευεργέτης (ή Κακεργέτης)» -γραμμένα και τα δύο τον Φεβρουάριο του 1922- και αποδεικνύεται η «αντικειμενική συστοιχία» που υπάρχει ανάμεσα στην ιστορική «εποχή» των ποιημάτων, δηλαδή στην εποχή διαφθοράς των Πτολεμαίων στην Αλεξάνδρεια του 1ου π.Χ. αιώνα και στα χρόνια του Εθνικού Διχασμού (1917 κ.ε.), των συνθηκών που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή. Στη δεύτερη ενότητα του βιβλίου, εξετάζεται το «σκάνδαλο Καβάφης» στις αρχές του Μεσοπολέμου, η υποδοχή που επιφύλαξε η αθηναϊκή κριτική στην καβαφική ποίηση, η «γοητεία» της στη γενιά του 1920. Σε άλλο μελέτημα αυτής της ενότητας, διερευνώνται η στάση της γενιάς του 1930 και το ενδιαφέρον της ψυχαναλυτικής θεωρίας και κριτικής για τον «σεξουαλισμό» του Καβάφη και τον «ηδονισμό» της ποίησής του. Τα δημοσιεύματα στην τρίτη ενότητα αναφέρονται σε ειδικότερα ζητήματα, όπως η συμβολή του Γ.Π. Σαββίδη στις καβαφικές σπουδές, η εγκυρότητα των πολυάριθμων εκδόσεων του καβαφικού έργου κ.ά.