Από τους διασημότερους σύγχρονους Ευρωπαίους φιλοσόφους, ο Andre Glucksmann λαξεύει με κάθε βιβλίο του το φιλοσοφικό πορτρέτο της βαρβαρότητας που τον κρατά σε εγρήγορση από την παιδική του ηλικία. Γεννήθηκε το 1937 στα περίχωρα του Παρισιού, από Εβραίους γονείς αυστριακής καταγωγής που συμμετείχαν στην αντίσταση κατά των ναζί, γεγονός που προκάλεσε και τον θάνατο του πατέρα του το 1940. Σπούδασε φιλοσοφία και συνεργάστηκε με τον Ρεϊμόν Αρόν στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας. Ανάμεσα στα δεκαεπτά βιβλία που έχει ως σήμερα στο ενεργητικό του ξεχωρίζουν τα "Πραγματεία περί πολέμου" (1967), μια μελέτη πάνω στον Κλαούζεβιτς, το δοκίμιό του πάνω στο Κράτος, τον Μαρξισμό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τίτλο "Η μαγείρισσα και ο ανθρωποφάγος" (1974), "Οι δάσκαλοι της σκέψης" (1977), μελέτη πάνω στον Χέγκελ, τον Μαρξ και τον Νίτσε, "Το τέλος του Κομμουνισμού σημαίνει την επιστροφή στην ιστορία" (1989), σε συνεργασία με τον Βάτσλαβ Χάβελ, και "Η ρωγμή του κόσμου" (1994), μια φιλοσοφική προσέγγιση της μάστιγας του AIDS. Την τελευταία δεκαετία το ενδιαφέρον του Andre Glucksmann συγκεντρώθηκε στη σταδιακή παρακμή και πτώση του κομμουνισμού. Έχει συνεργαστεί επανειλημμένα με τον Μπερνάρ Κουσνέρ (ιδρυτή των "Γιατρών Χωρίς Σύνορα" και άλλοτε Υπουργό Υγείας της Γαλλίας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης), ενώνοντας τις δυνάμεις τους προκειμένου να παρέμβουν στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης κατά τη διάρκεια διεθνών κρίσεων, όπως ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας και οι σφαγές της Τσετσενίας που αποτελούν τη "μαύρη τρύπα" της ηθικής μας. Στρατευμένος και θεωρώντας καθήκον του να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή, διατρέχει τις αποστάσεις ως τους αντίποδες της βεβαιότητας και του εφησυχασμού μας. "Ο Ντοστογιέβσκη στο Μανχάταν" εκδόθηκε στη Γαλλία το 2002.

Γάλλος θεωρητικός του κινηματογράφου και του θεάτρου (1929 - 1994).