Οι επιστολές που δημοσιεύονται σε αυτόν τον τόμο μπορούν να διαβαστούν για το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν καθαυτές, χωρίς προγενέστερη εξοικείωση με τη σκέψη του Ντεκάρτ. Ωστόσο, η ιδιαίτερη αξία τους έγκειται, αναμφίβολα, στο ότι φωτίζουν ποικίλες πτυχές αυτής της σκέψης και πρωτίστως την ηθική της διάσταση, τις πρακτικές της εφαρμογές και τη σχέση της με μια συγκεκριμένη τέχνη του βίου. Κατ' αυτόν τον τρόπο, μπορούν να συνεισφέρουν όχι μόνο στην ερμηνεία των θέσεων και των επιχειρημάτων του, αλλά και σε μια ενδεχόμενη προσπάθεια προσαρμογής και επαναξιοποίησής τους στην εποχή μας, όσο βέβαια κάτι τέτοιο είναι εφικτό. (Από το Επίμετρο του βιβλίου)

[...] το ύψιστο αγαθό όλων των ανθρώπων μαζί είναι ένα αμάλγαμα ή μια συναρμογή όλων των αγαθών, τόσο της ψυχής όσο και του σώματος και της τύχης, που μπορούν να βρεθούν σε κάποιους ανθρώπους. Αλλά το ύψιστο αγαθό καθενός ειδικά είναι εντελώς άλλο πράγμα και δεν συνίσταται παρά στη σταθερή θέληση να κάνουμε το καλό και στην ικανοποίηση που παράγει αυτή. Ο λόγος είναι ότι δεν βρίσκω κανένα άλλο αγαθό που να μου φαίνεται τόσο μεγάλο και να είναι ολότελα στην εξουσία του καθενός. Διότι τα αγαθά του σώματος και της τύχης δεν εξαρτώνται απόλυτα από μας, τα δε αγαθά της ψυχής αναφέρονται όλα σε δύο πράγματα: το ένα είναι να γνωρίζουμε και το άλλο να θέλουμε το καλό. Αλλά συχνά η γνώση βρίσκεται πέρα από τις δυνάμεις μας, γι' αυτό δεν απομένει παρά η βούληση. [...] Δεν βλέπω λοιπόν να είναι δυνατό να τη διαθέτουμε καλύτερα παρά αν έχουμε πάντα σταθερή και ασίγαστη αποφασιστικότητα ώστε να κάνουμε επακριβώς όλα όσα κρίνουμε ότι είναι κάλλιστα και να χρησιμοποιούμε όλες τις δυνάμεις του πνεύματός μας για να τα γνωρίσουμε καλά.