Ο Ορφέας ήταν γιος του βασιλιά της Θράκης Οίαγρου και της μούσας Καλλιόπης. Μουσικός, ποιητής, Αργοναύτης και ιδρυτής μιας μυστηριακής θρησκείας. Και όμως, ο χαρισματικός αυτός ήρωας έφτασε να συμβολίζει: «ό,τι έχουμε χάσει μέσα από τα χέρια μας, από υπερβολική σιγουριά».
Όταν τη νύμφη Ευρυδίκη δάγκωσε εκείνο το φαρμακερό φίδι, την ακολούθησε στον Άδη. Έπεισε τον Χάρωνα να τον πάρει στη βάρκα του, κοίμισε τον Κέρβερο με τη μουσική του κι έπεισε τους θεούς να του δώσουν πίσω τη γυναίκα του. Ξεπέρασε όλα τα δύσκολα και, ενώ η Περσεφόνη τού είχε απαγορεύσει να γυρίσει να την κοιτάξει… -ένα βήμα πριν τη σωτηρία-, γύρισε και την κοίταξε!
Αιώνες τώρα, ειδικοί και ψυχολόγοι προσπαθούν να εξηγήσουν την ενέργεια αυτή του Ορφέα, χωρίς να τα καταφέρνουν. Η δεδομένη αγάπη του δεν αφήνει περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Η λαχτάρα, η αδημονία και η ανυπομονησία, που επικαλέστηκαν κάποιοι, δεν πείθουν.
Και ήρθαμε εμείς, εγώ και η αρχαιολόγος γυναίκα μου, που πέσαμε κατά λάθος σε ένα από τα στόμια του Άδη και βρεθήκαμε στον Κάτω Κόσμο…
να κατορθώσουμε να απαντήσουμε
στο αιώνιο αυτό
αναπάντητο ερώτημα.