Η οδός Απωλείας δεν είναι στους χάρτες. Όμως γράφει για αυτήν ένα ευαγγέλιο. Λέει πως ο δρόμος της απώλειας είναι δρόμος ευρύχωρος, πλατύς. Και πράγματι. Είναι μεγάλος, να χωρέσει κάθε άνθρωπο. Τις απουσίες που έμαθε να αντέχει. Στόχους που νόμιζε ότι θα μείνουν αταλάντευτοι. Αρχές και αξίες που μια κρίσιμη στιγμή ξεχάστηκαν. Την ψυχραιμία που ζητάς. Το κουράγιο να αρχίζεις ακόμη μια μέρα.

Είναι γεμάτος ιστορίες αυτός ο δρόμος. Ιστορίες από έναν κόσμο καθημερινό αλλά και υπερβατικό. Όπου συνυπάρχουν σκληρά εργαζόμενες μητέρες, ανασφαλείς ερωτευμένοι και γυναίκες χωρίς ταυτότητα. Πληγωμένοι. Ψυχικά ασθενείς. Λογοτέχνες με ένοχα μυστικά. Θύματα της οικονομικής κρίσης. Έναν κόσμο όπου φανταστικοί ήρωες δραπετεύουν από κλασικά έργα και αναζητούν μια θέση στο σήμερα, την ίδια ώρα που θαλασσινά τοπία επιφυλάσσουν στους επισκέπτες τους μεταφυσικές εκπλήξεις.

Το αποτέλεσμα; Δώδεκα διηγήματα που ακροβατούν στα όρια μεταξύ καθημερινότητας και μαγικού ρεαλισμού.