Ο Κώστας Φουλίδης γεννήθηκε στην Κορομηλιά Καστοριάς από πρόσφυγες γονείς, που ήρθαν από τον Πόντο μετά τη
γενοκτονία, στις αρχές του 20ου αιώνα.
Στα πρώτα παιδικά του χρόνια βίωσε την απόλυτη υλική φτώχεια, εν αντιθέσει με την οικογενειακή θαλπωρή και αγάπη που δέχτηκε, όσο φυσικά το επέτρεπαν οι δύσκολες καταστάσεις που διαδέχονταν η μια την άλλη.
Ο πόλεμος του ‘40 – ‘45 και εν συνεχεία ο εμφύλιος, σκόρπισε την οικογένειά του στα Βαλκάνια και ίδιος μαζί με άλλα παιδιά περιπλανιόταν σε διάφορες επαρχίες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Όλα αυτά, αν και παιδί ακόμη, επηρέασαν στο χτίσιμο του χαρακτήρα του, κλέβοντας συχνά από το νεαρό της ηλικίας του.
Επιστρέφοντας στη μεταπολεμική Ελλάδα πέρασε από παιδουπόλεις που σμίλευσαν ακόμη περισσότερο τον ίδιο.
Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία και απέκτησε δυο παιδιά, τα οποία δεν μπόρεσε λόγω καταστάσεων να τα χαρεί,
γιατί μετανάστευσε στην Ελβετία το 1961.
Η Ελβετία στάθηκε σταθμός στη ζωή του.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1974 και συνέχισε πάλι να αγωνίζεται με πολύ κόπο για κάτι καλύτερο για τον ίδιο και την οικογένειά του. Στη συνέχεια τα παιδιά του παντρεύτηκαν και του χάρισαν, μέχρι σήμερα, πέντε εγγόνια και έξι δισέγγονα.
Στα ογδόντα του χρόνια αποφάσισε να γράψει τα βιώματά του για να αφήσει- πέρα από τις διηγήσεις του - και μια γραπτή παρακαταθήκη στην οικογένειά του, στους συγγενείς και στους φίλους.
Παρότι μοναχικός, χάνοντας τα τελευταία χρόνια το στήριγμά του, παραμένει ρομαντικός, στοχαστής και παλεύει με τον εαυτό του, βγαίνοντας πάντα νικητής…